Οι κατασκευασμένες κατηγορίες, η προβοκάτσια της κυβέρνησης με τις φωτογραφίες με τα στημένα σκηνικά που έδωσε στη δημοσιότητα, τρεις ώρες μετά τη βίαιη προσαγωγή των συνδικαλιστών - στελεχών του ΠΑΜΕ (προέδρων Ομοσπονδιών, σωματείων, μελών Δ.Σ.) και που έπαιξαν τα περισσότερα ΜΜΕ παρουσιάζοντάς τις ως αληθινές, θα πρέπει να καταδικαστούν από το λαό, τους εργαζόμενους, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Το ΠΑΜΕ δεν πρόκειται να δέσει τα χέρια του, έχουμε εμπειρία την πλούσια ιστορία των σκληρών ταξικών αγώνων στη χώρα μας, δε μας φοβίζουν. Οι αγωνιστές δεν τρομοκρατούνται, οι εργαζόμενοι οργανωμένα να δώσουν στην κυβέρνηση αυτό που της αξίζει.
Παραθέτουμε φωτογραφίες που δείχνουν την κατασκευή κατηγοριών, που με βάση αυτές στήθηκε η αυτόφωρη διαδικασία. Στις φωτογραφίες που δόθηκαν στη δημοσιότητα, η κυβέρνηση δεν πήρε όλα τα μέτρα της και είναι εξόφθαλμη η προβοκάτσια από τους κακούς σκηνοθέτες της, καθώς φαίνονται μετακινήσεις επίπλων, φωτιστικών, καρεκλών κλπ, από φωτογραφία σε φωτογραφία.
Ποιοι είναι αυτοί οι «Ταρτούφοι» που όχι μόνο τα τρία τελευταία χρόνια, αλλά για δεκαετίες, αναγνωρίζουν τάχα μου το «δίκιο» των κοινωνικών ομάδων που διαμαρτύρονται, που απεργούν, που εξεγείρονται, αλλά την ίδια ακριβώς στιγμή ζητούν την πάταξη των «παρανόμων» (χτες των εργαζόμενων στο Μετρό, σήμερα των αγροτών, προχτές των χαλυβουργών), γιατί, όπως λένε, «διασαλεύουν το νόμο»;
Ποιοι, τελικά, είναι αυτοί που κρύβονται πίσω από τη μάσκα του «οι νόμοι πρέπει να εφαρμόζονται» και «οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να τηρούνται»;
*
Ας δούμε:
Υπάρχει νόμος - το ίδιο τους το Σύνταγμα - που λέει ότι οι διεθνείς συμβάσεις της χώρας πρέπει να επικυρώνονται στη Βουλή με αυξημένη πλειοψηφία. Αλλά είναι αυτοί, τα υποδείγματα της νομιμότητας, που επειδή έτσι τους συνέφερε εκείνη τη στιγμή πέρασαν το πρώτο Μνημόνιο καταστρατηγώντας τη συνταγματική διάταξη που υπαγορεύει αυξημένη πλειοψηφία 180 ψήφων για διεθνείς συμβάσεις της χώρας, επιλέγοντας τον βολικό γι' αυτούς δρόμο της απλής πλειοψηφίας των 151 ψήφων.
Υπάρχει νόμος - το ίδιο τους το Σύνταγμα - που λέει πως εκλέγονται κυβερνήσεις και πρωθυπουργοί σε αυτή τη χώρα. Αλλά κάποια στιγμή και επειδή έτσι τους συνέφερε εκείνη τη στιγμή, μας έβαλαν διορισμένο πρωθυπουργό έναν τραπεζίτη.
Υπάρχει νόμος που υπαγορεύει στις κυβερνήσεις τη χρηματοδότηση των Ασφαλιστικών Ταμείων. Οχι μόνο δεν εφαρμόζεται, όχι μόνο ληστεύονται τα Ταμεία, αλλά αυτοί που τα ληστεύουν έρχονται από πάνω και κόβουν και τις συντάξεις μιλώντας για τα «φτωχά» Ταμεία που οι ίδιοι φτωχοποίησαν.
Υπάρχει νόμος που υπαγορεύει στις κυβερνήσεις καταβολή των χρεών τους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οχι μόνο δεν εφαρμόζεται, αλλά αυτοί που δεν τον εφαρμόζουν έρχονται κι από πάνω, με άλλο νόμο, να επιβάλουν αυξήσεις στους φόρους κατά των δημοτών με πρόσχημα ότι τα ταμεία των δήμων πέφτουν έξω. Αλλά πέφτουν έξω γιατί, πολύ απλά, είναι αυτά τα υποδείγματα «νομιμότητας» που δεν καταβάλλουν τις υποχρεώσεις του κράτους προς τους ΟΤΑ.
Υπάρχει νόμος που απαγορεύει τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή δισεκατομμυρίων των μεγαλόσχημων βιομηχάνων, εφοπλιστών, εργοδοτών. Οχι μόνο δεν εφαρμόζονται, αλλά οι... νομιμόφρονες της «λίστας Λαγκάρντ» κάνουν και χαριστικές ρυθμίσεις στους μεγαλομπαταξήδες, την ώρα που με άλλο νόμο απειλούν με κατάσχεση το χρεοκοπημένο λαό για χρέη άνω των 300 ευρώ...
Υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις (ντάνες) κατά των καταχρηστικών όρων των τραπεζών εις βάρος των πολιτών. Οχι μόνο δεν εφαρμόζονται, αλλά οι κήνσορες της νομιμότητας, αυτοί που αφήνουν το λαό στο έλεος των τραπεζιτών, έχουν ενισχύσει τους τραπεζίτες με πάνω από 200 δισ. ευρώ τα τρία τελευταία χρόνια.
Υπήρξε δικαστική απόφαση που έλεγε «στοπ» στην είσπραξη χαρατσιών από τη ΔΕΗ. Οχι μόνο δεν εφαρμόστηκε, αλλά βγήκε και ο Στουρνάρας για να δηλώσει ότι τη γράφει στα παλιά του τα παπούτσια.
Υπάρχει νόμος -το ίδιο τους το Σύνταγμα, ο «πρώτος νόμος του κράτους»- που λέει ότι η εργασία είναι δικαίωμα για όλους. Οχι μόνο δεν εφαρμόζεται, αλλά οι ταγοί της νομιμότητας το δικαίωμα στη δουλειά το έχουν αντικαταστήσει με το «δικαίωμα» στην ανεργία.
Υπάρχει νόμος -το ίδιο τους το Σύνταγμα- που, στα χαρτιά, υπεραμύνεται της δημόσιας και δωρεάν Υγείας, της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας, της εθνικής κυριαρχίας. Οχι μόνο δεν εφαρμόζεται, αλλά στην πράξη όλες αυτές οι «πρόνοιες» είναι για το θεαθήναι, στο πλαίσιο ενός νόμου που η ίδια εκείνη τάξη που διά των κομμάτων της τον ψήφισε, τον χρειάζεται μόνο ως «κουρελόχαρτο».
*
Οι ίδιοι, βέβαια, που είδαμε ποια είναι η σχέση τους με τη νομιμότητα, με τη δική τους την αστική νομιμότητα, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να γίνονται μανιασμένοι εκπρόσωποι του νόμου και της επί ...τάξης, όταν πρόκειται να επιβάλουν το νόμο της βαρβαρότητας σε όποιον αντιστέκεται.
Παίρνουν, λοιπόν, τη ρομφαία του νόμου και με ύφος στρατοδίκη λένε σε όποιον διαμαρτύρεται:
Αδικο το μνημόνιο - αλλά νόμος!
Αδικο μέτρο το κόψιμο μισθών - αλλά νόμος!
Αδικο μέτρο το κόψιμο συντάξεων - αλλά νόμος!
Αδικο το χαράτσι και οι αυξήσεις στη ΔΕΗ - αλλά νόμος!
Αδικες οι απολύσεις εργαζομένων - αλλά νόμος!
Αδικες και λεόντειες οι συμβάσεις για τα διόδια - αλλά νόμος!
Αδικο το φορολογικό - αλλά νόμος!
Αδικο το «ενιαίο μισθολόγιο - φτωχολόγιο» - αλλά νόμος!
Αδικο το αμοκ φόρων επί των φτωχόσπιτων - αλλά νόμος!
Αδικος ο φόρος στο πετρέλαιο θέρμανσης - αλλά νόμος!
Αδικος ο κόσμος - αλλά νόμιμος!
*
Συμπέρασμα πρώτο:
Οι νόμοι τους όχι μόνο είναι ταξικοί, αλλά ταξική είναι και η εφαρμογή (ή η μη εφαρμογή) τους.
Συμπέρασμα δεύτερο:
Δεν υπάρχει εκμεταλλευτική - ταξική κοινωνία, στην οποία οι «από πάνω» να μην αναφωνούν κραδαίνοντας το μαστίγιο στους «από κάτω»: «Dura lex sed lex» («σκληρός νόμος αλλά νόμος»)!
«Καλός νόμος ή κακός νόμος, αδιάφορο. Είναι νόμος!», μας λένε αυτοί που όποτε θυμούνται τους νόμους, το κάνουν για να μας πουν, τελικά, το εξής πολύ απλό:
Μη μιλάτε, μην αντιδράτε και κυρίως μην αντιστρατεύεστε «την ευνομίαν και την τάξιν» καθ' ότι για τα πάντα μπορούμε να εφαρμόσουμε εναντίον σας εκείνον το νόμο που μας βολεύει!
Αυτή είναι η «λογική» τους περί «νομιμότητας». Η οποία δεν καθορίζεται, φυσικά, από τους νόμους του κράτους, αλλά από κάτι πολύ ανώτερο: Από το κράτος του νόμου! Που σημαίνει ότι το κράτος τους είναι που ψηφίζει, που εφαρμόζει και που ερμηνεύει τους νόμους όπως εκείνο αποφασίζει. Και αποφασίζει όπως συμφέρει εκείνους που ελέγχουν το κράτος.
*
Είναι πρόδηλο, επομένως, ότι τα κηρύγματά τους περί «νομιμότητας» χάσκουν την ταξική τους αγριότητα, υποκρισία και χρεοκοπία.
Οταν μιλούν περί του «νόμου και της τάξης», εννοούν την καταστολή, την αυθαιρεσία, την τρομοκράτηση, τον εκφοβισμό, ως μεθοδολογία για την επιβολή -με ισχύ «νόμου»- των συμφερόντων της τάξης τους πάνω στην κοινωνία.
Αλλά, απέναντι σε αυτήν τη «νομιμότητα», δεν υπάρχει
τίποτα πιο νόμιμο,
τίποτα πιο δημοκρατικό,
τίποτα πιο «καθαγιασμένο»
από τη μαζική, οργανωμένη, δημοκρατική και πλειοψηφική εκ μέρους των λαϊκών στρωμάτων ανυπακοή, απειθαρχία, απόρριψη, άρνηση και ανατροπή της πολιτικής τους και των νόμων τους.
Συμφωνεί μέχρι και ο Μοντεσκιέ -ο δικός «τους» αστός Μοντεσκιέ- που το έγραψε περίφημα:
«Δεν υπάρχει σκληρότερη τυραννία από εκείνη που διενεργείται κάτω από τη σκιά των νόμων και τα προσχήματα της Δικαιοσύνης», έλεγε...
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχε η Stavrovelonia
Αγαπητοί κυρ – Παντελήδες μου, μέχρι τώρα διαμαρτύρονταν κάτι «ακριβοπληρωμένοι» ιδιωτικοί υπάλληλοι που δεν ένιωθαν τον αγώνα του αφεντικού, κάτι κωλόπαιδα στο Δημόσιο, κάτι «ρεμάλια αριστεροί» και «άπλυτοι αναρχικοί». «Συντεχνίες» και «συνάφια» όλοι τους. Χαιρόσασταν, κυρ- Παντελήδες μου, που οι πρώτοι απολύθηκαν, που οι δεύτεροι έχασαν το 50% του μισθού τους, που οι τρίτοι βρίζονται και συκοφαντούνται όλη μέρα από εκείνους που σου «εξασφάλιζαν» την ηρεμία του ευρώ.
Όλοι εσείς, έντιμοι κυρ-Παντελήδες, εσείς που ποτέ δεν κρύψατε εισοδήματα – όπως ορκίζεστε – που ποτέ δεν κάνατε τράμπα ψήφους με βουλευτές για να σας «τακτοποιήσουν» εκείνη την υποθεσούλα – όπως ορκίζεστε – που ποτέ δεν κλέψατε στο ζύγι – όπως ορκίζεστε- κοιμόσασταν ήσυχοι.
Τώρα έντιμοι κυρ- Παντελήδες μην οργίζεστε. 3,2 δισ. ευρώ υπολόγισε ο Στουρνάρας ότι θα του δώσετε για τα σπίτια που φτιάξατε και νοικιάζατε πάντα με απόδειξη – όπως ορκίζεστε. Τόσα θέλει από εσάς. Όχι από τους εφοπλιστές. Αυτοί είναι φίλοι του και μπορούν να χρεώνουν τις βίλες τους στις εταιρείες τους ώστε να μην πληρώνουν ούτε ευρώ.
Όχι από αυτούς που έφτιαξαν off shore εταιρείες και έχουν δηλωμένη όλη την περιουσία τους στα νησιά Μάο – Μάο Τσικαμπούμ. Εσείς κυρ-Παντελήδες θα πληρώσετε. Ήσασταν οι επόμενοι. Λάθος! Ήσασταν η επόμενη συντεχνία που ήρθε η σειρά της. Πώς σας φαίνεται τώρα;
Λίγο άδικο ε; Δεν έχει λογική να φορτωθείτε εσείς όλες τις αμαρτίες, από τις οποίες καμιά δεν κάνατε – όπως ορκίζεστε. Είναι παράλογο να λέει ο Στουρνάρας ότι χρειάζεται 3,2 δισ. τα οποία εσείς θα τα πληρώσετε τώρα. Κι όμως, εκείνος λέει ότι ο φόρος που θα πληρώσετε για πολλοστή φορά στα ακίνητά σας είναι ο πιο δίκαιος φόρος. Δεν τον χειροκροτούσατε τον Στουρνάρα όταν χτυπούσε τις «συντεχνίες»; Χειροκροτήστε τον και τώρα, λοιπόν. Όλος δικός σας.
Δεν έχει σημασία που δεν υπάρχει ρευστότητα στην αγορά, οπότε με τι λεφτά να πληρώσετε τους φόρους. Να πάτε να δανειστείτε από τις τράπεζες, έντιμοι κυρ-Παντελήδες. Τι; Δε σας δίνουν δάνεια οι τράπεζες; Μα γιατί; Εσείς δεν λέγατε ότι είναι κοπρόσκυλα αυτοί που φώναζαν ότι οι τράπεζες πήραν από το Κράτος 150 δισ. και ζητάνε κι άλλα; Εσείς δεν φωνάζατε «πάνω απ’ όλα οι τράπεζες»; Γιατί δε σας δανείζουν τώρα που τόσο τις στηρίξατε;
Τι θα πει ότι δεν έχει λογική να πάρεις δάνειο για να πληρώσεις φόρους; Μήπως είχε λογική όταν σε καλούσαν να κατεβείς στο δρόμο να διαμαρτυρηθείς κι εσύ γελούσες κι έβριζες επειδή το «Μνημόνιο ήταν σωτηρία»; Κυρ- Παντελήδες μου, εσείς οι έντιμοι και οι έτοιμοι για πάση θυσία του ευρώ, τώρα που θα σας έρθει το σημείωμα και θα λέει ότι ακόμη κι αν χρωστάτε 3.000 ευρώ στο Δημόσιο αλλά δε μπορείτε να τα πληρώσετε θα σας κατάσχουν μισθούς, συντάξεις, εφάπαξ και ενοίκια, μη θυμώνετε. Προχτές στις δημοσκοπήσεις δηλώνατε τη στήριξή σας στην τρικομματική κυβέρνηση και την πίστη σας στο Σαμαρά.
Όλα έχουν ένα κόστος κυρ – Παντελήδες μου. Και η αφέλεια, το μεγαλύτερο. Ξέρω, φοβηθήκατε μη σας πάρουν τα σπίτια οι κουμουνιστές. Σπίτια αγορασμένα με τίμια λεφτά που χτίστηκαν δίχως να μπαζώσετε ρέματα και δε λαδώσατε την Πολεοδομία – όπως ορκίζεστε. Ναι, ξέρω, «όχι εγώ. Αυτός!». Μόνο που και ο «αυτός» το ίδιο λέει για σένα.
Έχουμε μια μεγάλη διαφορά, κυρ-Παντελήδες μου. Εμείς δε χαιρόμαστε που τώρα θα σας ξεζουμίσουν, όπως χαιρόσασταν εσείς όταν ξεζούμιζαν και βαρούσαν όσους διαμαρτύρονταν. Γιατί αυτοί που διαμαρτύρονταν, το έκαναν και για εσάς. Για το δικό σας καλό. Ναι σωστά, δεν το είχατε καταλάβει, μην ορκίζεστε, σας πιστεύω.
Τώρα όμως που ήρθε η σειρά σας έντιμοι, ήσυχοι κυρ-Παντελήδες μου, ελπίζω την επόμενη φορά που θα δείτε τα ΜΑΤ να βαράνε αθώους πολίτες, νέους ανθρώπους, να μη χαρείτε. Ελπίζω να μην το δείτε από την τηλεόραση, αλλά να είστε στο δρόμο. Ελπίζω να μη γυρίσετε την πλάτη από φόβο μην τυχόν και «μπλέξετε». Ελπίζω να φωνάξετε «ρε αλήτες» κι αυτή τη φορά να μην το πείτε σε εκείνους που τρώνε το ξύλο, αλλά σ’ αυτούς που το δίνουν. Ελπίδα μπορεί να μην υπάρχει πια, αλλά μια τελευταία ευκαιρία για αξιοπρέπεια θα υπάρχει πάντα. Ποτέ δεν είναι αργά να γίνεις άνθρωπος, κυρ-Παντελή.
Νέα επίδειξη δημοκρατίας και νομιμότητας είχαμε σήμερα. Επιτέλους γινόμαστε ένα σοβαρό Ευρωπαϊκό κράτος (και να σκεφτεί κανείς ότι δεν ψηφίσαμε Σαμαρά...αλλά στις επόμενες εκλογές...δαγκωτό!!!)
Πάμε να το δούμε λίγο ειδησεογραφικά:
"Επεισοδιακή ήταν η πρωινή κατάληψη στο γραφείο του υπουργού Εργασίας, επί της οδού Σταδίου 29, που πραγματοποίησαν μέλη του ΠΑΜΕ, με την αστυνομία να επιδεικνύει υπέρμετρο ζήλο στην απώθηση των διαδηλωτών.
H κατάληψη στο γραφείο του Γιάννη Βρούτση διήρκεσε μόλις 40 λεπτά, ωστόσο κατά την απομάκρυνση των συγκεντρωμένων από τη στοά της Σταδίου σημειώθηκαν επεισόδια, με τα ΜΑΤ να κάνουν ρίψη χημικών και να προχωρούν σε προσαγωγές.
Αυτήν την ώρα διαδηλωτές έχουν συγκεντρωθεί μπροστά από τη ΓΑΔΑ, για να συμπαρασταθούν στους 30 προσαχθέντες-μέλη του ΠΑΜΕ. Λόγω της συγκέντρωσης το ένα ρεύμα της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, στο ύψος του κτηρίου, είναι κλειστό. (zougla.gr)"
Με λίγα λόγια ο σκοπός ήταν η συμβολική κατάληψη ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τις χθεσινές δηλώσεις του υπουργού.
Τι τα θες τι τα γυρεύεις? Κατέπεσεν το κράτος νομιμότητας επί της κεφαλής αυτών!!!
Γνώριμη εικόνα "τρομοκράτη" χτυπημένου και πεσμένου στην άσφαλτο...έτσι κι αλλιώς ποιος ντρέπεται?
...Άλλος "τρομοκράτης" εργαζόμενος... αναίσθητος στην άσφαλτο...
Απολογισμός "πυγμής των δεξιοθρεμένων πορφυρογέννητων άεργων":
35 συλληφθέντες στα μπουντρούμια του νόμου και της τάξης και 5 τραυματίες.
Καλό όλο αυτό το σκηνικό της "μηδενικής ανοχής", αλλά μη μας σκιστεί και κανένα καλσόν (τα προσέχουμε αυτά τα θέματα)!!!
Λίγη ιστορία να ξέρατε (που ξέρετε) θα μπορούσατε να προβλέψετε την κατάληξη αυτής της ανοησίας σας, όπως και την τύχη σας. Είναι γνωστό πλέον ότι υπάρχει μία ίσια γραμμή πολιτικής σταδιοδρομίας:
"Έρχομαι...συνεχίσω την καταστροφή των προηγούμενων...αποσύρομαι στα ιδιαίτερα...παρακαλώ ο επόμενος", όμως δυστυχώς η ιστορία έχει δείξει ότι όταν σπάει αυτή η γραμμή κάνει πολύ θόρυβο!!!
Αυτούς, οι οποίοι έχουν συνείδηση κι αποφάσισαν να αντισταθούν, δεν μπορείτε να τους φοβίσετε με τέτοιες αηδίες, είναι ανέγγιχτοι !!!
Πάμε λοιπόν...με πυγμή!!!
Η Νέμεση στέκεται δίπλα σε κάθε αγωνιζόμενο ελεύθερο πολίτη κι ως Θεά της δικαιοσύνης περιμένει...αλλά ποτέ δεν ξεχνά!!!
...έτσι κι αλλιώς ο καθένας έχει δικαίωμα να προλάβει να μετανοήσει!!!
Σήμερα οι περισσότεροι θυμούνται τη μεγάλη απεργία των Βρετανών ανθρακωρύχων από την ταινία «Μπίλι Ελιοτ». Και όμως, ήταν ένας από τους σημαντικότερους κοινωνικούς αγώνες του περασμένου αιώνα. Κράτησε το μεγαλύτερο μέρος του 1984 έως τον Μάρτιο του 1985, και αποτέλεσε το βασικό πεδίο μάχης της βαρόνης Θάτσερ εναντίον του ισχυρού, ακόμη τότε, συνδικαλιστικού κινήματος.
Εφιπποι αστυνομικοί και πληρωμένοι κονδυλοφόροι επιστρατεύτηκαν εναντίον τους. Εννιά άνθρωποι πέθαναν κατά τη διάρκεια της απεργίας, εκατοντάδες τραυματίστηκαν, 11.291 συνελήφθησαν και 8.392 παραπέμφθηκαν στα δικαστήρια με διάφορες κατηγορίες. Δεν ήταν όμως μόνο, ούτε κυρίως, η αστυνομική βία που έκαμψε τους απεργούς. Ολόκληρο το νομικό οπλοστάσιο και οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους κινητοποιήθηκαν εναντίον τους. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση Θάτσερ τροποποίησε το άρθρο 6 του Κώδικα Κοινωνικής Ασφάλειας, ώστε τα παιδιά και οι γυναίκες των ανθρακωρύχων να μη δικαιούνται πλέον, όπως στο παρελθόν, προνοιακά επιδόματα κατά τη διάρκεια της απεργίας. Οι οικογένειες πείνασαν και ζούσαν με την αλληλεγγύη άλλων εργαζομένων και την ελεημοσύνη των συγγενών.
Η επικεφαλής του ΜΙ5, Στέλα Ρίμινγκτον (που απετέλεσε την πηγή έμπνευσης για την τζεϊμσμποντική «Μ»), παραδέχθηκε στην αυτοβιογραφία της το 2001 ότι η μυστική αυτή υπηρεσία παρακολουθούσε με «κοριούς» τα τηλέφωνα των απεργών στο πλαίσιο «υπόγειας επιχείρησης» εναντίον τους. Μαζί με τις μυστικές υπηρεσίες σε διατεταγμένη αποστολή ήταν και μεγάλη μερίδα του Τύπου και όχι μόνο του «κίτρινου». Αίφνης ο ηγέτης των ανθρακωρύχων Αρθουρ Σκάργκιλ κατηγορήθηκε ότι ταξίδεψε στη Λιβύη, για να χρηματοδοτήσει την απεργία. Ο εκδότης της «Mirror» Ρόι Γκρινσλέιντ παραδέχθηκε πολύ αργότερα ότι οι κατηγορίες αυτές ήταν εντελώς κατασκευασμένες.
Αυτός ο βρόμικος πόλεμος είχε αποτέλεσμα οι απεργοί να χάσουν τη συμπαράσταση της κοινής γνώμης, όπως έσπευσε να δείξει σωρεία στρατηγικά επιλεγμένων και τεχνηέντως δημοσιευμένων δημοσκοπήσεων. Ακόμη και η βρετανική «ΓΣΕΕ» δεν υποστήριξε τους απεργούς. Και όμως αυτοί, μόνοι, πεινασμένοι και εξαθλιωμένοι, άντεξαν όρθιοι σχεδόν ένα χρόνο, με ποσοστά συμμετοχής στην απεργία που μέχρι το τέλος έμειναν πολύ ψηλά.
Η μάχη όμως ήταν άνιση. Τα επόμενα χρόνια μετά τον τερματισμό της απεργίας τα ορυχεία ιδιωτικοποιήθηκαν και στη συνέχεια τα περισσότερα έκλεισαν. Οι γύρω πόλεις έγιναν φαντάσματα και η ανεργία άγγιξε το 50%. Και άλλες βιομηχανίες που βασίζονταν στο κάρβουνο έκλεισαν. (Θυμάστε το «Full Monty»;) Ακόμη και σήμερα οι περιοχές των ορυχείων είναι οι φτωχότερες στη Μεγάλη Βρετανία και από τις πλέον φτωχές στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Όμως το βασικότερο θύμα του ταξικού αυτού πολέμου ήταν το εργατικό δίκαιο και τα κοινωνικά δικαιώματα. Κατακτήσεις δεκαετιών σαρώθηκαν από τη θατσερική αντεπανάσταση. Και αυτό όχι μόνο στο επίπεδο των κοινωνικών παροχών, των μισθών και των όρων εργασίας, αλλά και στο επίπεδο των ατομικών δικαιωμάτων. Για παράδειγμα, κηρύχθηκε παράνομη οποιαδήποτε πικετοφορία άνω των τεσσάρων ατόμων έξω από τους τόπους δουλειάς, τάχα ως άσκηση ψυχολογικής βίας εκ μέρους του συνδικαλιστικού κινήματος.
Ζούμε σήμερα, ως βαλκανικό κακέκτυπο, μια επανάληψη του ίδιου σκηνικού. Η κυβέρνηση, συνεχίζοντας την ψευδεπίγραφη ρητορεία της «μηδενικής ανοχής» στην παρανομία, παραβιάζει ευθέως το Σύνταγμα για να σταματήσει με επίταξη την απεργία. Και όμως αυτή, κατά το άρθρο 22 παρ. 4 του Συντάγματος, μπορεί να επιβληθεί μόνο σε περιπτώσεις «επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία», προϋποθέσεις που ολοφάνερα δεν υφίστανται επί του προκειμένου. Οι απεργοί συκοφαντούνται ως «συντεχνία» και οι δημοσκοπήσεις «αποδεικνύουν» την απομόνωσή τους στην κοινή γνώμη. Επιχειρείται να παγιωθούν μηχανισμοί αυτοματισμού που φτάνουν στο επίπεδο του κοινωνικού κανιβαλισμού.
Η βασικότερη επιδίωξη όμως είναι προφανής και όμοια με αυτή της ιστορίας των ανθρακωρύχων: να γίνει η ήττα των εργαζομένων στο Μετρό η ταφόπλακα του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος και των κατακτήσεων του εργατικού δικαίου. Δεν είναι αθώοι, λοιπόν, όσοι τώρα ανακαλύπτουν τα (προφανώς υπαρκτά) πελατειακά αίσχη του δικομματισμού στις προσλήψεις στο Μετρό ή όσοι ξαφνικά διαπιστώνουν ότι οι συνδικαλιστές είναι τυχοδιώκτες και ανερμάτιστοι. Δεν παραγγέλθηκαν εκτός σχεδίου οι κυριακάτικες δημοσκοπήσεις. Ούτε υπερασπίζονται την κοινωνία όσοι εκμεταλλεύονται το αίσθημα κόπωσης και ταλαιπωρίας όσων υποφέρουν από τη μνημονιακή λαίλαπα, για να τους στρέψουν εναντίον όσων ακόμη αντιστέκονται.
Κανείς δεν μπορεί να δηλώνει ανυποψίαστος. Ουδέτεροι και αμέτοχοι στον πόλεμο αυτό δεν υπάρχουν. Ο καθένας πρέπει να διαλέξει το στρατόπεδό του.
* Ο Γιώργος Κατρούγκαλος είναι Συνταγματολόγος, καθηγητής ΔΠΘ
Να φτωχύνουν και οι άλλοι. Να περικοπούν και αυτών οι μισθοί. Γιατί μόνο εγώ; Να πεινάσουν και αυτοί! Εμένα μου έκοψαν 30% από το μισθό μου, να κόψουν και στα ρετιρέ. Πρέπει και αυτών οι μισθοί να πάνε στα 500 ευρώ. Είναι μερικές από τις απόψεις που συναντώ όταν από την ραδιοφωνική εκπομπή, υποστηρίζω ότι πρέπει να σταθούμε αλληλέγγυοι στον αγώνα κάποιας μερίδας εργαζομένων, τελευταίως των εργαζομένων στο ΜΕΤΡΟ.
Είναι απόψεις μιας σιχαμένης μερίδας συμπολιτών μας, που λειτουργώντας με φτηνά και ταπεινά, αισθήματα επιθυμεί το κακό που έχει υποστεί η ίδια να το πάθουν και οι υπόλοιποι. Είναι η μερίδα εκείνη που δεν διανοείται ότι θα μπορούσε αυτή και άλλες μερίδες συμπολιτών μας, να ΜΗΝ είχαν υποστεί περικοπές. Πως; Αν δεν σκεφτόντουσαν έτσι.
Αν είχαν πέντε έξι βασικές αξίες, όπως αλληλεγγύη, συναδέλφωση, αγωνιστικότητα, αξιοπρέπεια, μαχητικότητα, αυτοθυσία, αυτοεκτίμηση, σύνεση και εγκράτεια. Και αν δεν είχαν κάποιες άλλες ιδιότητες, όπως, αφέλεια, ξεπούλημα συνείδησης, αρρωστημένο μικροαστισμό, άγνοια βασικών κανόνων λειτουργίας της «ελεύθερης» οικονομίας, ατομισμό, ανάγκη για κάθε λογής τσοπάνο, υποτακτικότητα και άλλα συμπτώματα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.
Το ενδιαφέρον με αυτούς τους συμπολίτες μας είναι ότι ενώ υποστηρίζουν με φανατισμό την ανάγκη να μην πληρώνουν αυτοί, τους ακριβοπληρωμένους εργαζόμενους του ΜΕΤΡΟ, κάνουν την κότα όταν τους επισημαίνεις ότι πληρώνουν με διάφορους τρόπους και επί δεκαετίες, εφοπλιστές, εργολάβους, καναλάρχες και μια δεκάδα λαμόγια, που του τρώνε τα λεφτά και το μέλλον. Αυτή την κλεψιά, την θεωρούν αυτονόητη, σχεδόν απαραίτητη!
Δεν με ενοχλούν αυτές οι απόψεις. Δεν με επηρεάζουν. Δεν με απασχολούν. Στους προβληματισμένους, συμπολίτες, συντρόφους, συναγωνιστές που με αγωνία ρωτάνε (ρωτάμε), πώς θα αλλάξουμε τα πράγματα με τέτοιες συμπεριφορές, τους απαντώ. ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟΥΣ. Δεν τους χρειαζόμαστε. Ποτέ οι αλλαγές σε μια κοινωνία δεν έγιναν με την συμμετοχή του συνόλου. Ποτέ το 100% ενός λαού δεν συμμετείχε σε έναν δημιουργικό ξεσηκωμό. Σπάνια αυτός που βράζει στο ζουμί του βγήκε από την κατσαρόλα.
Τύποι, που εμπιστεύονται τους Σαμαράδες, τους Βενιζέλους και τους Κουβέληδες, ενώ έχει αποδειχτεί περίτρανα ότι τους κοροϊδεύουν κατάμουτρα. Τύποι, που αναζητούν τον καλύτερο έμπορο για να εξαγοραστούν. Τύποι που μηρυκάζουν παιδαριώδη επιχειρήματα των παραθύρων και λογοδοτούν στους Πρετεντέρηδες. Τύποι που συνηθίζουν τα σκατά και τα θεωρούν αναγκαίο όρο αξιοπρεπούς επιβίωσης, είναι ήδη καταδικασμένοι. Καταδικασμένοι να περιμένουν το ψίχουλο που θα τους πετάξει η Τρόικα εσωτερικού ή εξωτερικού. Καταδικασμένοι στον φόβο και την αγωνία. Καταδικασμένοι να καταναλώνουν μεταλλαγμένα προϊόντα και ιδέες. Είναι καταδικασμένοι, όχι από εμένα, ή άλλους. Είναι καταδικασμένοι από τους ίδιους τους εαυτούς τους, τις επιλογές τους, τον τρόπο σκέψης τους.
Θα προχωρήσουμε χωρίς αυτούς. Θα προχωρούσαμε έτσι κι αλλιώς χωρίς αυτούς. Το ξέραμε από την αρχή. Μάλλον το ήξεραν και αυτοί. Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβεις. Φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού. Από τα κεφάλια.
Μερικά είναι στραμμένα πάνω και μερικά κάτω.
Καλά βελάσματα! .
ΥΓ1. Γνωρίζω ότι χαλάει την ηρεμία, που τόσο ανάγκη έχει ο τόπος… αλλά δυστυχώς πρέπει να μάθετε να κοιμόσαστε με φασαρία. Δεν θα ησυχάσουμε.
ΥΓ2. Και νιώθω ότι αυξάνονται αυτοί που δεν αρκούνται στην απλή φασαρία.
Το δικαστήριο απέρριψε τα επιχειρήματα που παρουσίασαν η Βρετανία και η Ολλανδία.
Απόφαση κόλαφος για τους δανειστές της Ισλανδίας. Η Ισλανδία είχε το δικαίωμα, όταν οι τράπεζές της κατέρρευσαν τον Οκτώβριο του 2008, να αρνηθεί να αποζημιώσει τους ξένους επενδυτές, αποφάνθηκε σήμερα το δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελεύθερων Ανταλλαγών (AELE).
Το δικαστήριο απέρριψε τα επιχειρήματα που παρουσίασαν η Βρετανία και η Ολλανδία, αναφέρεται στη σχετική δικαστική απόφαση.
Η απόφαση αναμενόταν για να γίνει γνωστό αν οι χρεοκοπημένες τράπεζες πρέπει ή όχι να διασώζονται με δημόσιο χρήμα.
Χιλιάδες άνθρωποι που είχαν πάρει στεγαστικά δάνεια σε ξένα νομίσματα, όσο η ισλανδική Κορώνα ήταν σκληρό νόμισμα, βρέθηκαν να χρωστούν πολύ περισσότερα χρήματα, και οι κατοικίες τους να αξίζουν πολύ λιγότερο, όταν κατέρρευσαν οι τράπεζες και η οικονομία της χώρας, ενώ έπρεπε να πληρώνουν μεγαλύτερη δόση κάθε μήνα.
Σε ακόμη χειρότερη κατάσταση βρέθηκαν οι ιδιοκτήτες κατοικιών που είχαν αγοραστεί με κυμαινόμενο επιτόκιο, καθώς οι τιμές των κατοικιών και οι μισθοί έπεφταν, ενώ ο πληθωρισμός είχε πάρει την ανιούσα. Η κατάσταση αυτή προκάλεσε γενική αγανάκτηση, τόσο εναντίον των τραπεζών όσο και της τότε κυβέρνησης.
Οι κερδοσκόποι έχασαν τα πάντα κάτι που σημαίνει ότι οι φορολογούμενοι δεν φορτώθηκαν τα χρέη των τραπεζών. Οι Βρετανοί και Ολλανδοί "παίκτες" σε μετοχές και ομόλογα τραπεζών της Ισλανδίας, έχασαν όλα τους τα χρήματα, σχεδόν 4 δισ. στερλίνες. Το Λονδίνο και η Χάγη αναγκάστηκαν να πληρώσουν το σύνολο των αποζημιώσεων.
Μετά την χρεοκοπία της μεγαλύτερης ιδιωτικής τράπεζας της χώρας, της Landsbanki, η Ισλανδία αναγκάσθηκε να εθνικοποιήσει επειγόντως το τραπεζικό σύστημά της, χωρίς να μπορεί να απαντήσει στις ανησυχίες των καταθετών της Icesave, μιας "on-line" τράπεζας θυγατρικής της Landsbanki την οποία προτιμούσαν οι Βρετανοί και οι Ολλανδοί αποταμιευτές. Την εποχή του κραχ, η Icesave είχε καταθέσεις σχεδόν 4 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Οι κυβερνήσεις της Βρετανίας και της Ιρλανδίας είχαν αποζημιώσει τότε πλήρως τους αποταμιευτές της Icesave και στη συνέχεια είχαν στείλει το λογαριασμό στο Ρέικιαβικ.
Oμως το 2010 και στη συνέχεια το 2011 οι Ισλανδοί είχαν αρνηθεί με δημοψήφισμα τις ρυθμίσεις της αποζημίωσης που είχαν συμφωνηθεί με το Λονδίνο και τη Χάγη, υποστηρίζοντας ότι δεν έχουν τη νομική υποχρέωση να αναλάβουν τις ζημιές μιας ιδιωτικής τράπεζας.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσέφυγε στο δικαστήριο της AELE για παραβίαση της ευρωπαϊκής οδηγίας σχετικά με την εγγύηση των καταθέσεων, η οποία υποχρεώνει να εξασφαλίζεται ένα ελάχιστο 20.000 ευρώ σε κάθε καταθέτη μιας τράπεζας που χρεοκοπεί.
Σύμφωνα με την Ισλανδία, η ευρωπαϊκή οδηγία υποχρεώνει το κράτος να δημιουργήσει ένα ταμείο εγγύησης των καταθέσεων, αλλά όχι να το εγγυηθεί με δημόσια χρήματα.
«Προσωπικά παραμένω υπέρ της θανατικής ποινής σε ένα φιλοσοφικό και θεωρητικό επίπεδο», δήλωσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας Μάκης Βορίδης (στην εκπομπή του Μανώλη Κοττάκη στη ΝΕΤ).
Η Νέα Δημοκρατία ασφαλώς και δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να αποδοκιμάσει τις «προσωπικές απόψεις» του βουλευτή της και δεν της ζητήθηκε να τις καταδικάσει «χωρίς μισόλογα και ναι μεν αλλά», όπως κάθε τόσο ζητείται από τον ΣΥΡΙΖΑ για να αποδείξει ότι δεν χαϊδεύει αντιεξουσιαστές και τρομοκράτες.
Η δήλωση Βορίδη πέρασε γλυκά και απαλά, σαν να πρόκειται για μια ανώδυνη διαφοροποίηση που ταιριάζει, άλλωστε, και με το κλίμα των ημερών, με το δόγμα «νόμος και τάξη», το οποίο έχει αμιγώς επικοινωνιακά χαρακτηριστικά, αφού καλές επιδόσεις στην καταπολέμηση του εγκλήματος δεν καταγράφονται.
Ο αγαπημένος πολλών τηλεοπτικών εκπομπών Μάκης Βορίδης, φερόμενος ακόμη και ως δυνάμει δελφίνος στο εσωτερικό της ΝΔ, έρχεται από έναν σκοτεινό κόσμο. Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας της Νεολαίας της ΕΠΕΝ, του κόμματος το οποίο είχε ιδρύσει από τον Κορυδαλλό ο αρχηγός της χούντας Γ. Παπαδόπουλος. Στη θέση αυτή, στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1990, είχε αντικαταστήσει τον Νίκο Μιχαλολιάκο της «Χρυσής Αυγής». Κορυφαία του στιγμή ήταν η συμμετοχή του το Μάιο του 1985 σε επίθεση εναντίον αντιεξουσιαστών, που διαδήλωναν στο κέντρο της Αθήνας, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους έγκλειστους στο Χημείο.
Σε μια φωτογραφία που δημοσιεύθηκε από τη στήλη «Ιός» της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», στις 9 Ιουνίου 2002, ο Μάκης Βορίδης διακρίνεται κρατώντας αυτοσχέδιο τσεκούρι μαζί με οπλισμένους ομοϊδεάτες του. Άλλωστε, συμφοιτητές του στη Νομική τον θυμούνται με σιδηρολοστούς.
Τον Απρίλιο του 1994 ίδρυσε το «Ελληνικό Μέτωπο» και έμεινε πρόεδρός του μέχρι τον Μάιο του 2005, αφού πρώτα συνεργάστηκε με την «Πρώτη Γραμμή» του Κώστα Πλεύρη, για να καταλήξει στον ΛΑΟΣ, να ξεπλυθεί ως υπουργός στην κυβέρνηση Παπαδήμου και να περάσει με δόξα και τιμή στη Νέα Δημοκρατία.
Η ανατριχιαστική δήλωση του κ. Βορίδη υπέρ της θανατικής ποινής, μας απασχόλησε πολύ λιγότερο από την πρόταση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Τάσου Κουράκη για τη μισθοδοσία των κληρικών μέσω ενός φόρου όσων δηλώνουν χριστιανοί ορθόδοξοι στη φορολογική τους δήλωση. Είναι λάθος και καθόλου προοδευτικό να γίνεται λόγος για δήλωση θρησκευτικών προτιμήσεων, αλλά δεν είναι αυτή η αιτία για την οποία άστραψε και βρόντηξε η Νέα Δημοκρατία.
Εδώ και καιρό, το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά έχει επιλέξει τη στοχοποίηση κάθε αριστερής στάσης και ιδέας, κινδυνολογώντας ασύστολα και προσπαθώντας να διεγείρει υπερσυντηρητικά ανακλαστικά, τα οποία ευαισθητοποιούνται σε καιρούς κρίσης. Η μαύρη προπαγάνδα της Συγγρού, επιχειρεί να εμφανίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως δύναμη φιλική προς τη βία, ακόμη και προς την τρομοκρατία, και να φοβίσει τους νοικοκυραίους ότι σε περίπτωση πολιτικής αλλαγής, θα έρθουν οι «κόκκινοι» να τους πάρουν τα χρυσαφικά και τα εικονίσματα μέσα από το σπίτι.
Ξαφνικά, οι ακροδεξιές εγκληματικές ενέργειες βγήκαν από το δημόσιο διάλογο για την ασφάλεια και τη νομιμότητα και η συζήτηση επικεντρώθηκε στο αν ο αυτοπροσδιοριζόμενος ως αναρχικός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ευ. Διαμαντόπουλος, είναι ή όχι επικίνδυνος για την ομαλότητα και τη δημοκρατία.
Με το τρίπτυχο «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» η ΝΔ προσπαθεί να μαζέψει τις διαρροές προς τα δεξιά της και να δηλητηριάσει την κοινή γνώμη, κατασκευάζοντας το σκιάχτρο ενός βολικού για την ίδια εσωτερικού εχθρού.
Το κωμικό στοιχείο της ιστορίας είναι ότι αυτή η αποκρουστική δεξιά στροφή, συντελείται την ώρα που διακινείται η πληροφορία ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα επιχειρήσει τη διεύρυνση του κόμματός του προς το ευρωπαϊκό κέντρο, ώστε να ενταχθούν στη Νέα Δημοκρατία στελέχη της εκσυγχρονιστικής/ μεταρρυθμιστικής κεντροαριστεράς.
ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ παρακολουθούν με εμφανή αμηχανία αυτόν τον κατήφορο, που φυσικά συμπαρασύρει και τους κυβερνητικούς εταίρους, παρά τις λίγες δειλές διαφοροποιήσεις που έχει επιχειρήσει το κόμμα του Φώτη Κουβέλη.
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Ν.Δένδιας έχει ξεχάσει ότι καθήκον του είναι να μας προστατεύσει από το έγκλημα (κάθε είδους και μορφής) και όχι από τον ΣΥΡΙΖΑ. Φλυαρεί πολύ και πράττει ελάχιστα.
Η κυβέρνηση, στο σύνολό της, έχει ξεχάσει ότι η διασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης και της κοινωνικής συνοχής συναρτάται ευθέως με την εμπέδωση κανόνων κοινωνικής δικαιοσύνης και την εφαρμογή ισονομίας και ισοπολιτείας. Αντί γι’ αυτό, έχουμε ένα νέο φορολογικό νομοσχέδιο με το οποίο θα πληρώσουν και οι άνεργοι, εφόσον έχουν ένα διαμέρισα 80 τ.μ. και ένα αυτοκίνητο 1400 κβ, και θα πρέπει να συγκεντρώσουν αποδείξεις καταναλωτικών δαπανών (από εστίαση, ένδυση, υπόδηση κ.ο.κ.) οι συνταξιούχοι των 500 ευρώ που δεν είναι βέβαιο ότι μπορούν να καλύψουν τα έξοδα του σπιτιού και των φαρμάκων τους.
Ο πρωθυπουργός έχει κατ’ επανάληψη δεσμευτεί ότι «με τη βοήθεια του Θεού θα τα καταφέρουμε», αλλά επειδή η ζωή έχει δείξει ότι, παρά τη βοήθεια του Θεού, πεθαίνουν μικρά παιδιά και σκοτώνονται νέοι άνθρωποι, χρήσιμο θα ήταν να επικαλεστεί κάποια ρεαλιστικότερη συνδρομή, όπως αυτή της κυβέρνησής του, εφόσον θα ήταν σε θέση να κάνει τη δουλειά της.
Αν η ΝΔ θεωρεί ότι ο Μ. Βορίδης είναι ο εκφραστής του ευρωπαϊκού μας μέλλοντος και ο Τ. Κουράκης ο προσβολέας των ιερών και των οσίων του έθνους, θα πρέπει τουλάχιστον να απομονωθεί και να μην χειροκροτείται ως προς αυτού του είδους τις επιλογές της από τους κυβερνητικούς της εταίρους, επειδή τους προκαλεί δέος το προβάδισμα που ανέκτησε στις δημοσκοπήσεις έναντι του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ευρώ είναι πράγματι φετίχ, αλλά όχι μαζί με το τσεκούρι και την αγιαστούρα.
Τι γίνεται γύρω μας? Που έχουμε βρεθεί ? Στο μαγεμένο δάσος? Στη χώρα των θαυμάτων? Τη θυμάστε τη κόκκινη βασίλισσα? Εκεί πάνω στο θρόνο της φωνάζει «off with his head! Now!» Σαν να τη βλέπεις ντυμένη με κουστούμι και ένα χαρτοφύλακα στο χέρι να περπατάει ανάμεσά μας. Στριμμένη, με τα μάτια γουρλωμένα να ψάχνει που υπάρχει ευρώ να το κάνει μια χαψιά!
Πως την έχετε δει έτσι φοβισμένοι, τρομοκρατημένοι με το μπαμπούλα να σας απειλεί συνεχώς. Είστε σοβαροί? Τι θα σας κάνουν? Θα σας εκτελέσουν για παραδειγματισμό? Είναι παλαβό αυτό που μας έχουν κάνει. Έχουν στηρίξει ένα ολόκληρο σύστημα πάνω στον ωμό εκβιασμό. Κι εμείς δεχτήκαμε λες και ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου, πως δεν ζούμε σε μια νόμιμη δημοκρατία, στην Ευρώπη αλλά σε κάποιο κολομβιανό κωλοχώρι με τους νονούς της κόκας να ελέγχουν τη ζωή μας.
Καταλαβαίνεις τώρα πόσο βαθιά πάει η τρύπα του λαγού? Καταλαβαίνεις πόσα πολλά άχρηστα πράγματα σου έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου πως σου είναι απαραίτητα για να επιβιώσεις έτσι ώστε να είσαι τρομοκρατημένος, παγωμένος στη θέση σου σε απόγνωση, στην ιδέα και μόνο πως μπορεί να μην βγάλεις αυτές τις υποχρεώσεις όπως σε διατάσσουν. Στην ιδέα και μόνο πως θα χάσεις όλα αυτά που σου είπαν πως είναι θεμελιώδη αγαθά για να ζήσεις.
Δεν σε τρομοκρατεί το χαράτσι της ΔΕΗ, σε τρομοκρατεί το γεγονός πως δεν μπορείς να ζήσεις ούτε λεπτό ΧΩΡΙΣ ΡΕΥΜΑ. Δεν σε τρομοκρατούν οι φόροι για τα ακίνητα. Σε τρομοκρατεί το γεγονός πως αν χάσεις το σπιτάκι σου , πας, ξόφλησες. Δεν έχεις ούτε σαν μακρινό μπακ απ στην άκρη του μυαλού πως θα μπορούσες να επιβιώσεις αν χάσεις τη φωλίτσα, πως θα μπορούσαν τα παιδιά σου να επιβιώσουν. Δεν σε τρομοκρατεί η φτώχεια, η ανεργία, η πείνα, σε τρομοκρατεί το γεγονός πως αν δεν έχεις δουλειά και δεν σου δίνουν χρήματα δεν βλέπεις ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ, δεν βλέπεις ΚΑΜΜΙΑ ΛΥΣΗ, δεν έχεις ΚΑΜΙΑ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ να ζήσεις χωρίς μισθό.
Κανένας και για τίποτα στο κόσμο δεν μπορεί να εκβιάσει κάποιον πως θα χάσει το τάδε πράγμα αν δεν κάνει ότι πρέπει, αν το τάδε πράγμα ο εκβιαζόμενος αποφασίσει πως να κι αν το χάσει, να κι αν δεν το χάσει. Απλή λογική. Ελάχιστη λογική.
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν χτυπημένοι από χίλιους κεραυνούς. Με σοβαρές ασθένειες, χωρίς λεφτά, με το ένα χτύπημα πάνω στο άλλο στη ζωή και τους βλέπεις να είναι θηρία. Να παλεύουν με κάθε τρόπο να βρουν το δίκιο τους, να ζήσουν, να είναι περήφανοι χωρίς να παρακαλάνε κανένα. Και βλέπεις τον άλλον να πηδάει από το μπαλκόνι γιατί χρεοκόπησε και δεν έχει καμιά ικανότητα να στηθεί στα πόδια του και να ζήσει τον εαυτό του και τα παιδιά του παλεύοντας, εφευρίσκοντας κάθε είδους τέχνασμα, για να ξεφύγει από τις δαγκάνες του κάθε μπαμπούλα.
Σ’ εκβιάζει η τράπεζα, η εφορία, ο εργοδότης, ο νοικοκύρης, η γυναίκα σου, τα παιδιά σου, ο πατέρας σου, η μάνα σου, η φιλενάδα σου, ο κολλητός σου, όλοι σ΄εχουν στο τοίχο και σου υποδεικνύουν τι πρέπει να κάνεις, τι πρέπει να σκεφτείς, πως πρέπει να βαδίσεις.
Υπάρχουν άνθρωποι αυτοί τη στιγμή που είναι περήφανοι που έχουν και πληρώνουν χαράτσια, που τρέχουν να είναι εντάξει σε όλες τους τις υποχρεώσεις. ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ!Αισθάνονται σωστοί πολίτες. Αισθάνονται πως είναι η αφρόκρεμα της σοβαρότητας μέσα σ΄ενα τσούρμο απατεώνες ή λιγδιάριδες άφραγκους. Υπάρχουν άλλοι, που το αντίθετο, νοιώθουν ένοχοι, άχρηστοι, απατεώνες γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν. Αποτυχημένοι.
Όλη η κοσμοαντίληψη εκατομμυρίων πολιτών είναι απόλυτα συνδεδεμένη με το θεό χρήμα. Με την αγοραστική δύναμη. Με το να είναι επιθυμητοί πελάτες στις τράπεζες. Μπαίνει ο άλλος στη τράπεζα και τον χαιρετάνε με ένα χαμόγελο μέχρι τ΄αυτιά και σκέφτεται με ηδονή, πάει έκλεισα σαν άνθρωπος. Είμαι τέλειος!
Πάει κι ο φουκαριάρης που χρωστάει και ο κουστουμάτος αλλάζει, του μιλάει όπως μιλάγανε οι χωροφύλακες στα χωριά σ΄οσους κουμουνιστοφέρνανε «τι θες ρε ρεμάλι?»
Οι οφειλέτες των τραπεζών, της εφορίας, της ΔΕΗ, οι άνεργοι, οι άστεγοι, οι πεινασμένοι, οι άρρωστοι, οι γέροι, οι δυστυχισμένοι κάθε είδους, είναι πλέον τα ΜΙΑΣΜΑΤΑ της νέας εποχής όπως ήταν κάποτε οι κομουνιστές. Οι περιθωριακοί, οι απατεώνες, οι άχρηστοι, οι επικίνδυνοι, το κακό παράδειγμα για τους καθώς πρέπει πολίτες.
Πως έλεγε η θείτσα κάποτε στη Μαριώ. Μην το πλησιάζεις αυτόν μωρέ είναι παλιοκουμουνιστής, τώρα λέει μην τον πλησιάζεις αυτόν μωρή, είναι κακός πελάτης της τράπεζας! Δηλαδή επικίνδυνο στοιχείο. Ύπουλο. Ρεμάλι....
Βάλανε ένα ολόκληρο λαό επί εξήντα χρόνια να ψηφίζει δεξιά για να μην έρθουν οι κομμουνιστές και τους πάρουν το σπιτάκι και τους το παίρνει η τράπεζα. Ε ρε γέλια.....
Αναθρέψανε εκατομμύρια Ελλήνων με την ιδέα πως από εκεί υπάρχει ένα παραπέτασμα που οι άνθρωποι πεθαίνουν πεινασμένοι, δεν έχουν ναύλον κάλτσα, δεν έχουν τζιν παντελόνι, με μια οδοντόκρεμα βγάζεις γκόμενα (όπως έλεγε κι ο Χάρυ) , πως μόλις κάνεις κιχ σε μπουζουριάζουν , ουρές είναι στημένοι στα συσσίτια, και πως πρέπει πάση θυσία οι Έλληνες να αποτάξουν τους έξω από εδώ για να μην γίνουν καμιά μέρα Αλβανία....
Και τώρα λένε πως όλα τα παραπάνω είναι επιβεβλημένα στο ευρωπαϊκό θαύμα, γιατί έτσι πρέπει να λειτουργούν πλέον τα αξιοπρεπή καθεστώτα. Η πλειοψηφία να δουλεύουν σαν σκλάβοι και να κακοπληρώνονται. Να έχουν και τα συσσίτια τους, και τους άστεγους και χιλιάδες πεινασμένους κι άμα πει κανείς κουβέντα τον επιστρατεύουν κιόλας!!!!
Η προπαγάνδα? Τι να μας πει η σοβιετική προπαγάνδα ή η αμερικανική της εποχής του ψυχρού πολέμου. Για το νηπιαγωγείο. Εδώ η μη προπαγανδιστική ενημέρωση είναι έκπληξη όταν συμβαίνει κι αναμεταδίδεται σε περιορισμένους κύκλους, στο ίντερνετ, σε συναντήσεις συνοικιακών σωματείων, λες κι ακούμε «ελεύθερη Ελλάδα» στα κρυφά, μη μας πάρουν χαμπάρι!
Δεν είμαι κομουνίστρια, το έχω δηλώσει κι έχω δεχτεί αρκετό κράξιμο, από φλογερούς φίλους επαναστάτες. Όμως ειλικρινά αν τόσα χρόνια βρισκόμουν στη θέση εκείνων που ψήφιζαν δεξιά ή ΠΑΣΟΚ και τώρα ζούσα αυτό το καραγκιοζιλίκι, θα μου είχε στρίψει ή θα είχα αρχίσει να δαγκώνω ότι έβρισκα μπροστά μου. Να μου είχαν ζαλίσει το μυαλό εξήντα χρόνια για το κίνδυνο να τα χάσω όλα αν καταφέρνανε οι προδότες, άπιστοι, σταλινολάγνοι, αντίχριστοι, εαμοβούλγαροι συμμορίτες να επικρατήσουν, κι ότι θα γινόταν σκλάβα η πατρίδα μου και τα παιδιά μου θα πεινάγανε....
Και να έβλεπα ξαφνικά πως την υπακοή μου στο σύστημα και τη αντικουμονιστική μου συνέπεια, μου τη ξεπληρώνουν με το να ξεπουληθεί η πατρίδα, να πεινάσουν τα παιδιά μου, να χάσω το σπιτάκι μου και στη τελική να μην έχω ούτε ναύλον κάλτσα να πάρω ούτε τζιν, και να κινδυνεύσει στο μέλλον η κόρη μου να πουλιέται για μια οδοντόκρεμα!!
Φαίνεται όμως πως οι άνθρωποι επιμένουν να κοιτάνε το δάχτυλο που τους δείχνει εκείνη τη μικρή πορτούλα που θέλει άλλαγμα ένα πόμολο, κάτω κι αγωνίζονται να επιλύσουν το πρόβλημα της πόρτα. Όλο το υπόλοιπο οικοδόμημα από τα θεμέλια μέχρι το ρετιρέ, καταρρέει, μπάζει από παντού αλλά εκείνοι ασχολούνται με τη πορτούλα...
Ίσως τελικά να είναι προστασία. Γιατί αν γυρίσει κανείς απότομα πάνω το κεφάλι και δει τη πραγματικότητα, πως θα παραμείνει στα πλαίσια της λογικής?....
Για όσους πιστεύουν ακόμα σε παραμύθια της Χαλιμάς, τους προσκαλώ να ρίξουν ένα βλέμμα πάνω στα κυβερνητικά έδρανα. Ποιο αποτελούν τη συγκυβέρνηση? Η δεξιά, οι σοσιαλιστές κι ένα κόμμα της αριστεράς. Τι κάνει όλη η αντιπολίτευση? Ότι κάνουμε κι εμείς εδώ μέσα στα μπλογκ. Κουβέντα να γίνεται. Δεν υπάρχουν ιδεολογικά τείχη που χωρίζουν την εξουσία. Τα ιδεολογικά τείχη είναι οι συλλογικές οντότητες που φτιάχνονται από τη δική μας άγνοια και ανάγκη να ανήκουμε κάπου. Στα επάνω έδρανα δεν υπάρχουν ιδεολογικές διαφορές, ούτε θρησκευτικές, ούτε πατρίδες, ούτε ράτσες τίποτα. Μόνο συμφέροντα, αγώνες κυριαρχίας, και παιχνίδια υποταγής σε μια τεράστια σκακιέρα. Πόσο αίμα πρέπει να χυθεί ακόμα στην ανθρωπότητα για να καταλάβουμε πως το ίδιο παιχνίδι, το ένα και μοναδικό, παίζει μόνο του μπάλα εδώ και ΑΙΩΝΕΣ με εκατοντάδες, χιλιάδες παραλλαγές για εμάς τους ανόητους...
Είναι πολύπλοκο για οποιοδήποτε σύστημα, να πρέπει να αντιμετωπίσει τον ΕΝΑΝ άνθρωπο. Οι κοινωνίες μας όπως έχουν διαμορφωθεί είναι φτιαγμένες από τα θεμέλια μέχρι τη κορυφή για το πλήθος. Τη μάζα. Την απρόσωπη μάζα. Δεν υπάρχουν ατομικότητες. Το κουστούμι των νόμων, των υποχρεώσεων, των απολαβών, της επιμόρφωσης, της υγείας είναι ΜΑΖΙΚΟ. Είτε είναι καπιταλισμός, είτε σοσιαλισμός, είτε οτιδήποτε άλλο. Δεν υπάρχει δυνατότητα, περιθώριο να αντιμετωπισθούν αυτές οι μαζικοποιημένες κοινωνίες σαν ομάδες που αποτελούνται από ατομικότητες με ιδιαίτερα επί μέρους προβλήματα, ταλέντα, ικανότητες, ανησυχίες, ακόμα και σε επίπεδο υγειονομικής κάλυψης.
Δεν υπάρχει ο Γιάννης μαθητής, υπάρχουν οι μαθητές που διδάσκονται καθορισμένα πράγματα, Δεν υπάρχει ο Γιάννης ασθενής, υπάρχουν οι ασθενείς που πάσχουν από τα ίδια πράγματα. Δεν υπάρχει ο Γιάννης εργάτης υπάρχουν οι εργάτες που πρέπει να λειτουργούν έτσι, δεν υπάρχει καν ο ηγέτης Γιάννης, υπάρχουν ηγεσίες που έχουν προκαθορισμένο πρόγραμμα και στόχους. Δεν δημιουργείται όλο το σύστημα εξετάζοντας τις ανάγκες της κάθε μονάδας. Το σύστημα ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΑΥΣΤΗΡΑ, το τρόπο που οι μονάδες πρέπει να λειτουργούν ομαδικά, στα πλαίσια προκαθορισμένων κανόνων και αντιλήψεων, με πανοιότυπες αξίες, επιθυμίες, όνειρα.
Για να μπορείς να ξεφύγεις από τη δαγκάνα αυτής της μαζικοποίησης πρέπει να είσαι επίσης συγκεκριμένα πράγματα. Πλούσιος με ανηχυχίες, καλλιτέχνης, περιθωριακός, τρελαμένος ή μέλος του υποκόσμου. Εχοντας λεφτά μπορεί να επεκταθείς και να ικανοποιήσεις τα επί μέρους βίτσια, σαν καλλιτέχνης σου επιτρέπουν να αφηγείσαι με όποιο τρόπο θέλεις την ιδιαιτερότητά σου (άσχετα που αν το παρακάνεις δεν σε ξαναβλέπει το φως) οι τρελαμένοι είναι οι γραφικοί που δεν δίνει κανείς σημασία στις αλήθειες γιατί το ίδιο το σύστημα έχει ανακοινώσει στους υπόλοιπους πως λένε βλακείες, κι ο υπόκοσμος λειτουργεί με τους δικούς του νόμους ικανοποιώντας τις ανωμαλίες του συστήματος συγκεντρώνοντας τις σκοτεινές ψυχές στις κοινωνίες πίσω από το καθως πρέπει καθρέφτη της κανονικότητας.
Ο κάθε οπαδός μιας συλλογικότητας αργά ή γρήγορα καταλήγει να σκέφτεται αντί γι΄αυτόν η συλλογικότητα που ανήκει και οι πράξεις του καθορίζοναι από τους νόμους της αγέλης που ακολουθεί. Είτε είναι πρόβατα, είτε λύκοι, είτε τέρατα. Δεν είναι τυχαίο που ανατρέχουμε μόνιμα στο παρελθόν για να βρούμε πηγές αληθινής γνώσης και μόνιμα στο μέλλον για να δούμε εφιαλτικά σενάρια που σιγά σιγά σχηματίζονται. Το παρόν έχει εξαφανιστεί από τη ζωή των ανθρώπων. Υπάρχει το χτες που πέτυχε ή απότυχε και το αύριο που θα συμβεί. Το σήμερα και η ευτυχία που μπορεί να νοιώσει ο άνθρωπος επειδή υπάρχει τώρα, επειδή έχει τους αγαπημένους του κοντά, επειδή η φύση είναι όμορφη, επειδή τα μάτια του μπορούν να δουν, τα αυτιά του να ακούσουν, τα χέρια του να αγγίξουν, εξαφανίζοναι στις ενοχές του χτες που δεν έγινε όπως έπρεπε και στους φόβους του αύριο που ίσως φέρει τα χειρότερα.
Δεν υπάρχει τέλος σ΄αυτό το κουβάρι, εκτός κι αν κάποιος έχει το μίτο της Αριάδνης κοντά και καταφέρει τελικά να βγει από το λαβύρινθο αφού θα έχει σκοτώσει το Μινώταυρο... Δύσκολο ε?
Διαβάστε ελληνική μυθολογία. Δώστε στα παιδιά σας να τη διαβάσουν αντί για τα διάφορα σκουπίδια που τους πασσάρετε. Εδώ σ΄αυτή τη γη υπάρχουν όλα όσα θα έπρεπε να ξέρουμε. Υπάρχουν όλα τα μηνύματα που θα μας βοηθούσαν να απεγκλωβιστούμε από τους λαβυρίνθους που μας υποβάλουν. Είμαστε σε μια γη που κατάφερε ο άνθρωπος να αντιληθεί το ασύληπτο. Τι άλλο να πει κανείς παραπάνω? Ψάξε. Βρες. Κατανόησε. ΜΟΝΟΣ.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Τάσος Κουράκης, μιλώντας στο συνέδριο «Αριστερά και Εκκλησία» που έγινε στη Θεσσαλονίκη, πρότεινε να καταργηθεί η μισθοδοσία των ιερέων από το κράτος και πρόσθεσε πως, αν αυτό είναι δύσκολο να γίνει, θα μπορούσε να συζητηθεί η εναλλακτική πρόταση να ακολουθηθεί αυτό που συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες –όπως Γερμανία, Γαλλία κλπ- και να πληρώνουν φόρο για την Εκκλησία όσοι πολίτες δηλώνουν κατά την υποβολή της φορολογικής τους δήλωσης πως είναι χριστιανοί ορθόδοξοι.
Αυτή η λογική και μάλλον διαλλακτική πρόταση –αφού ο κ. Κουράκης τόνισε πως όλα αυτά μπορούν να γίνουν μόνο μετά από εξαντλητικό διάλογο με την Εκκλησία- μεταδόθηκε από τα καθεστωτικά ΜΜΕ ως πρόταση επιβολής φόρου στους ορθόδοξους χριστιανούς και, φυσικά, αποκρύφτηκε το γεγονός πως η πρόταση έγινε κατά τη διάρκεια ενός συνεδρίου με θέμα «Αριστερά και Εκκλησία», στο οποίο η Εκκλησία της Ελλάδας εκπροσωπήθηκε από τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο.
Η Νέα Δημοκρατία αντέδρασε αμέσως στην πρόταση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, τον κατηγόρησε πως ζητά να επιβληθεί νέος ειδικός φόρος –αν και όλοι ξέρουμε πως οι ιερείς ήδη πληρώνονται από τους φόρους που μας επιβάλλονται- και τον κατηγόρησε, επίσης για πρόκληση διχασμού των Ελλήνων ανάλογα με την πίστη τους.
Βέβαια, όποιος βιάζεται σκοντάφτει, αφού τα σαΐνια της Νέας Δημοκρατίας ξέχασαν πως –όπως φαίνεται στο κάτωθι βίντεο- ο υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Γιάννης Στουρνάρας είχε πει το ίδιο πράγμα με τον Τάσο Κουράκη:
Μια ημέρα πριν από την ομιλία του Τάσου Κουράκη, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας Μάκης Βορίδης δήλωσε σε συνέντευξή του πως παραμένει υπέρ της θανατικής ποινής σε ένα φιλοσοφικό και θεωρητικό επίπεδο, αφού θεωρεί πως η θανατική ποινή «έχει μία πάρα πολύ μεγάλη δύναμη αποτροπής για ειδεχθή εγκλήματα».
Είχα αντιληφθεί πως ο κ. Βορίδης είναι υπέρ της θανατικής ποινής, αφού, στα νιάτα του, τριγυρνούσε με τσεκούρι στους δρόμους της Αθήνας.
Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, προκάλεσε θόρυβο η πρόταση του Τάσου Κουράκη να μην πληρώνονται οι μισθοί των ιερέων από το κράτος αλλά δεν προκάλεσε καμία έκπληξη πως ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας Μάκης Βορίδης δήλωσε πως είναι υπέρ της θανατικής ποινής.
Αναρωτιέμαι πώς ένας χριστιανός σαν τον Μάκη Βορίδη- χριστιανός δεν είναι;- μπορεί να είναι υπέρ της θανατικής ποινής.
Όσοι δηλώνουν πως είναι χριστιανοί και συμφωνούν με τον κ. Βορίδη, ας το σκεφτούν λίγο. Και μετά, ας αποχωρήσουν από την ορθόδοξη πίστη. Εκτός, αν συμφωνεί με την θανατική ποινή και η Εκκλησία της Ελλάδος. Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Τάσος Κουράκης πρότεινε να μην πληρώνονται οι μισθοί των ιερέων από το κράτος, όπως συμβαίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας Μάκης Βορίδης δήλωσε υπέρ της θανατικής ποινής που δεν υπάρχει σε καμία ευρωπαϊκή χώρα.
Ποιο κόμμα είναι πιο φιλοευρωπαϊκό; Ο ΣΥΡΙΖΑ ή η Νέα Δημοκρατία;
Μα οι Έλληνες δεν είναι φιλοευρωπαϊστές. Είναι μόνο φίλοι του ευρώ. Πολύ ορθόδοξο αυτό.
Είναι άλλο πράγμα αγαπάω την Ευρώπη και άλλο αγαπάω το ευρώ. Η Ευρώπη υπήρχε -και θα υπάρχει- και χωρίς ευρώ.
Η πίστη του κάθε ανθρώπου είναι καθαρά προσωπική του υπόθεση. Δεν είναι υπόθεση του κράτους.
Βέβαια, επειδή αυτό είναι το προσωπικό μου μπλογκ, δεν έχω κανένα πρόβλημα να γράψω τι νιώθω εγώ.
Η ταπεινή μου άποψη είναι πως η Ορθοδοξία –που θεωρώ ότι υπερέχει των άλλων θρησκευμάτων, δογμάτων, θρησκευτικών ομάδων και ομολογιών που πρεσβεύουν πίστη στον Χριστό- είχε κάποτε πλήρη πρόταση ζωής αλλά ηττήθηκε από τον καπιταλισμό. Η σημερινή θρησκεία των ορθόδοξων χριστιανών –και όλων των χριστιανών- είναι ο καπιταλισμός.
Και καπιταλιστής και χριστιανός δεν γίνεται. Όσο υποκριτής και να είσαι. Οπότε, διάλεξε. Και μην κοροϊδεύεις τον εαυτό σου.
Επίσης, θεωρώ πως η Ορθοδοξία στραγγαλίστηκε από τον εναγκαλισμό της με το Κράτος και γοητεύτηκε από την λάμψη, το χρήμα και την εξουσία. Και εκεί έχασε την ψυχή της.
Άσε που φτάσαμε σε κάτι γελοίους θεσμούς όπως αυτός του στρατιωτικού ιερέα που αναλαμβάνει να πείσει τους φαντάρους πως πρέπει να πάνε να σκοτωθούνε γιατί ο Θεός είναι στο πλευρό τους, αν και ο στρατιωτικός ιερέας των εχθρών τους διαβεβαιώνει πως ο Θεός είναι από τη δική τους μεριά. Η ανθρώπινη βλακεία δεν έχει όρια.
Ως εκ τούτων, με συγκινεί ο Χριστός, τον αγαπάω σαν έναν μεγάλο δάσκαλο, όπως αγαπάω και τον Επίκουρο, αλλά δεν έχω καμία σχέση με την Εκκλησία της Ελλάδος που δεν έχει καμία, απολύτως, σχέση με τον Χριστό. Θα συμφωνήσω με τον Γκάντι: «Μου αρέσει ο Χριστός σας. Δεν μου αρέσουν οι χριστιανοί σας.».
Και βέβαια, δεν ξεχνάω ποτέ πως ο Χριστός δεν ήταν χριστιανός. Ο Χριστός ήταν ο Χριστός.
Χαίρομαι που γεννήθηκα σε μια χριστιανική κοινωνία –και όχι σε μια κοινωνία Ταλιμπάν-, συμμετέχω σχεδόν πάντα, ως μέλος της κοινωνίας που ζω, στην περιφορά του Επιταφίου και στην Ανάσταση, επισκέπτομαι μόνος μου απομακρυσμένα ταπεινά και ερημικά ξωκλήσια –είναι το μόνα που με συγκινούν- για να ανάψω ένα κερί για τα αγαπημένα πρόσωπα που δεν είναι πια στη ζωή, και σε αυτό το σημείο ολοκληρώνονται οι σχέσεις μου με την θρησκεία που ονομάζεται «χριστιανισμός».
Οι τελετές της Εκκλησίας μου προκαλούν δυσφορία, αν και προσπαθώ να πηγαίνω πάντα στις κηδείες. Αυτό, όμως, έχει να κάνει με το ότι θεωρώ τον θάνατο την κορυφαία στιγμή στη ζωή ενός ανθρώπου, και όχι με την ίδια την τελετή που είναι πια –κι αυτή- ένα άθλιο και θλιβερό εμπόριο.
Θεωρώ τρανή ένδειξη της ήττας της Ορθοδοξίας στην κοινωνία τον όλο και πιο μικρό αριθμό ανθρώπων που πηγαίνουν στις κηδείες. Ο νεκρός δεν είναι «κερδοφόρος» πια, οπότε ξεχνιέται αμέσως με τον θάνατό του.
Επίσης, ο θάνατος έχει εξοριστεί από κάθε δημόσια συζήτηση στην –θεωρητικά- ορθόδοξη ελληνική κοινωνία. Λογικό, οι αναφορές στον θάνατο μειώνουν την καταναλωτική επιθυμία.
Έχω αντιληφθεί και το έχω επισημάνει πολλές φορές πως το πρόβλημα των Ελλήνων –και κατά συνέπεια της χώρας- είναι πως δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα.
Για την ακρίβεια, οι Έλληνες θέλουν να αλλάξουν τα πάντα αλλά αυτό να γίνει δια μαγείας. Δηλαδή, όλα να παραμείνουν όπως έχουν στη χώρα –και όλοι να μείνουν στη θέση τους- αλλά, με ένα μαγικό τρόπο, όλοι ξαφνικά να γίνουν καλοί και όλα να γίνουν καλά.
Εν έτει 2013, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία δεν έχει γίνει διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας.
Αν και ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας θα έκανε καλό τόσο στο Κράτος όσο και στην Εκκλησία, κανένα βήμα δεν έχει γίνει προς αυτήν την κατεύθυνση.
Το Σύνταγμα της Ελλάδας ξεκινάει με την φράση «Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος».
Οι Έλληνες βουλευτές ορκίζονται στον Θεό και όχι στο λαό, ενώ η ελληνική Βουλή είναι η μόνη Βουλή στην Ευρώπη στην οποία μπουκάρουν οι παπάδες με τις αγιαστούρες.
Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς αποκάλυψε πρόσφατα πως συνομίλησε με τον Θεό, επικαλείται διαρκώς την Παναγία, ενώ κάθε χρόνο η χώρα μας υποδέχεται το Άγιο Φως με τιμές αρχηγού κράτους.
Όλα αυτά μπορεί σε κάποιους να φαίνονται χαριτωμένα και ανώδυνα. Δεν είναι.
Δεν υπάρχει ευρωπαϊκή χώρα που να βγαίνουν οι παπάδες στις τηλεοράσεις και να δίνουν συμβουλές για θέματα εξωτερικής πολιτικής, εθνικής άμυνας και παιδείας.
Αυτά μόνο στην Ελλάδα γίνονται. Και οφείλονται στο γεγονός πως στην Ελλάδα δεν έχει γίνει διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας.
«Μα είναι τώρα ώρα, πιτσιρίκο, να γίνει διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας; Τώρα που χρεοκοπήσαμε;»
Με αυτή τη λογική, ποτέ δεν θα γίνει διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας. Πάντα η Ελλάδα είναι σε κατάσταση εθνικής ανάγκης. Επίσης, πριν, που δεν είχαμε χρεοκοπήσει, γιατί δεν έγινε διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας; Είπαμε ότι η ελληνική κοινωνία είναι καθυστερημένη αλλά πόσο καθυστερημένη πια; Στη Γαλλία, ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας έγινε πριν από έναν αιώνα και βάλε.
Να συμφωνήσω να μην γίνει τώρα ο διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας. Αλλά να συμφωνήσουμε τώρα πότε θα ξεκινήσει ο δημόσιος διάλογος για το θέμα. Να οριστεί χρονιά και ημερομηνία.
«Μα γιατί να πληρώνουν μόνο οι ορθόδοξοι χριστιανοί φόρο για τους μισθούς των ιερέων;»
Μα τώρα πληρώνουν όλοι οι Έλληνες φόρο για να πληρωθούν οι μισθοί των ιερέων. Είναι δίκαιο αυτό;
Άλλωστε, κάποιοι υποστηρίζουν πως οι Έλληνες είναι χριστιανοί ορθόδοξοι σε ποσοστό 95%. Αν έχουν δίκιο, τι φοβούνται; Αλλά έχουν δίκιο;
Σε κάθε περίπτωση, ο Διονύσιος Σολωμός έλεγε πως «το έθνος πρέπει να ταυτίσει το εθνικόν με το αληθές». Θα μάθουμε ποιο ποσοστό Ελλήνων είναι χριστιανοί ορθόδοξοι. Υπάρχει κάποιος που δεν θέλει να μάθει την αλήθεια; Γιατί;
Η Εκκλησία της Ελλάδας δεν ήταν που έκανε παλλαϊκά συλλαλητήρια για το θέμα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες;
Εξ όσων θυμάμαι, στα εκκλησιαστικά συλλαλητήρια δεν ήταν 11 εκατομμύρια Έλληνες και οι υπογραφές που συγκεντρώθηκαν –σύμφωνα με την Εκκλησία- ήταν περίπου 3 εκατομμύρια.
Ουσιαστικά, η Εκκλησία της Ελλάδας ήταν που άνοιξε το θέμα με τον αριθμό των ορθοδόξων χριστιανών στη χώρα. Και έφαγε τα μούτρα της.
«Μα θα διχαστούν οι Έλληνες αν μάθουμε πόσοι είναι οι χριστιανοί ορθόδοξοι στην Ελλάδα»
Οι Έλληνες είναι διχασμένοι ούτως ή άλλως. Από αρχαιοτάτων χρόνων.
Στις εκλογές μαθαίνουμε πόσοι ψηφίζουν το κάθε κόμμα. Μήπως να καταργήσουμε και τις εκλογές –ή, έστω, τα αποτελέσματα των εκλογών- για να μην διχάζονται οι Έλληνες;
Επίσης, για να μην διχαστούν οι Έλληνες, θα προσποιούνται όλοι οι Έλληνες πως είναι χριστιανοί ορθόδοξοι; Ωραία λογική στη χώρα που γεννήθηκε ο ορθός λόγος.
«Οι αγωνιστές του ’21 θα διαφωνούσαν με τον διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας»
Ναι, ενώ οι αγωνιστές του ’21 –που δεν ήταν όλοι χριστιανοί- θα ήταν πάρα πολύ χαρούμενοι που οι Έλληνες ψηφίζουν την οικογένεια Παπανδρέου, την οικογένεια Καραμανλή και διάφορους άλλους άεργους που οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία, το ξεπούλημα και την απώλεια εθνικής κυριαρχίας. Θα πετούσαν από την χαρά τους.
Στην Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει σοβαρός δημόσιος διάλογος για κανένα θέμα. Κανείς δεν κοιτάει αν λες κάτι σωστό. Κοιτάνε όλοι ποιος το λέει και του κολλάνε μια ταμπέλα.
Σήμερα θέτουν διάφορα θέματα οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και υπάρχουν ακόμα και φωνές συντρόφων τους που λένε πως δεν θα πρέπει να μιλάνε για να μην χάσει ψήφους ο ΣΥΡΙΖΑ.
Μα έτσι φτάσαμε στην κοινωνική και οικονομική χρεοκοπία. Επειδή όλοι οι πολιτικοί έλεγαν επί δεκαετίες στο αποβλακωμένο –από την τηλεοπτική προπαγάνδα- πόπολο όσα ήθελε να ακούσει.
Μη σώσει και γίνει ποτέ κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, αν είναι οι βουλευτές του να μιμηθούν τους προκατόχους τους. Δεν την χρειάζεται κανείς μια τέτοια κυβέρνηση. Η χώρα δεν την χρειάζεται.
Είναι βέβαιο πως η πλειοψηφία των βουλευτών της σημερινής Βουλής συμφωνεί με τον διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας. Αλλά οι περισσότεροι δεν είναι διατεθειμένοι να το παραδεχτούν δημόσια, φοβούμενοι το πολιτικό κόστος.
Ο Χριστός να κατέβαινε σήμερα στη γη και να έλεγε πως πρέπει να γίνει διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας στην Ελλάδα, θα τον βγάζανε συριζαίο και θα του την έπεφτε σύσσωμο το Mega.
Η ελληνική κοινωνία είναι σήμερα βαθύτατα συντηρητική, φοβική και μικροαστική. Περίεργο, η Ορθοδοξία δεν είναι.
Δεν θέλουμε να αλλάξει τίποτα. Απολύτως τίποτα. Αυτό είναι θάνατος. Όσοι μπορούν, ας μεταναστεύσουν.
Εγώ μπορεί να μην είμαι της εκκλησίας αλλά θυμάμαι την φράση του Άγιου Νείλου –αυτός νομίζω ήταν- «ζήτησέ το με επιμονή και θα το λάβεις» και την φράση του Χριστού «ζήτησε και θα σου δοθεί». (Ναι, το είχαν πει και άλλοι πιο απλά πριν από τον Κοέλιο.)
Τούτων δοθέντων, η Ελλάδα είναι σήμερα 100% χριστιανική.
Αυτό ζητήσαμε, αυτό ελάβαμε.
(Πριν από οκτώ χρόνια –ναι, πριν από οκτώ χρόνια- έγραφα για το ίδιο θέμα και τα είχα γράψει όλα:
Αν δεν κάνω λάθος – που δεν κάνω – το Σύνταγμα αναθεωρήθηκε επί κυβερνήσεως Σημίτη. Άκουσε κάποιος κάτι για διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας; Άκουσε κάποιος κάτι για την καύση των νεκρών; Όταν ο κ. Σκανδαλίδης επισκέφτηκε τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο για να διερευνήσει τις προθέσεις του για την καύση των νεκρών, ο αρχιεπίσκοπος τον απείλησε πως θα έπαιρνε κομματική θέση στις εκλογές. Ο κ. Σκανδαλίδης τα μάζεψε κι έφυγε με την ουρά στα σκέλια. Εκεί τελείωσε η κουβέντα.
….
Μα τι στην ευχή έκανε τελικά όλ’ αυτά τα χρόνια ο κ. Σημίτης; Α ναι, έβαλε τη χώρα στην ΟΝΕ! Μα η Ευρωπαϊκή Ένωση έθεσε την οικονομία της χώρας υπό επιτήρηση έως το 2007, επειδή τα οικονομικά στοιχεία ήταν «μαγειρεμένα». Ψεύδεται η Ευρωπαϊκή Ένωση; Όχι δεν ψεύδεται και βέβαια δεν περίμενε την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας για να μάθει τα πραγματικά στοιχεία. Όποιος έχει λίγο νιονιό στο κεφάλι του, έχει αντιληφθεί πια, πως στην ΟΝΕ δεν μπήκαμε με οικονομικούς, αλλά με πολιτικούς όρους. Η στάση της χώρας σε ό,τι αφορά τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Τουρκίας, αλλά και το σχέδιο Ανάν, το αποδεικνύει ξεκάθαρα.
Αν ο Καραμανλής είναι έξυπνος, θα προχωρήσει σε διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας. Με αυτόν τον τρόπο θα ξεπεράσει από αριστερά όλη την Αριστερά, που κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Αυτό απαιτεί βέβαια να κερδίσει τις επόμενες εκλογές, γιατί μόνο η επόμενη Βουλή μπορεί να κάνει αναθεώρηση του Συντάγματος – σύμφωνα με το Σύνταγμα η επόμενη Βουλή μπορεί να ανακηρυχθεί αναθεωρητική τον Ιούνιο του 2006. Θα είναι ο Καραμανλής; Θα είναι ο Παπανδρέου; Ας είναι όποιος θέλει. Αυτός θα περάσει στην ιστορία και όχι ο κ. Σημίτης. Δεν μπορεί να γίνει κανένας πραγματικός εκσυγχρονισμός στο όνομα της Αγίας και Ομοούσιας και Αδιαιρέτου Τριάδoς. Αμήν.) Pitsirikos
