Διαβάζω πως από
29 Απριλίου έως 4 Μαΐου πολλές διασημότητες θα συμμετάσχουν σε μια
καμπάνια που ονομάζεται "live below the line" δηλαδή θα προσπαθήσουν να
ζήσουν με 1,5 δολάρια την ημέρα για 5 μέρες! Είναι μια κίνηση για να
ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος για όσους ζουν κάτω από το όριο της
φτώχειας....
Πόσο γελοίο μπορεί να είναι να ξυπνάς ένα πρωί, άλλος μετά από ένα γερό χανγκοβερ από ένα ξέφρενο πάρτι, άλλος μετά από μια γερή αρπαχτή στη χρηματιστηριακή του πλατφόρμα, άλλος βγαίνοντας από τη τράπεζα έχοντας εισπράξει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια για τα ψώνια της ημέρας, και να πεις γαμώτο μεγάλη πλήξη σήμερα, αντί να χτυπήσω λίγη κόκα δεν παριστάνω το φτωχό για να σπάσει η μονοτονία της χλιδής?
Ελπίζω οι ντόπιοι μεγιστάνες να έχουν μια ελάχιστη τσίπα να μην μας δώσουν καμιά τέτοια παράσταση γιατί τα νεύρα μας είναι πολύ τεντωμένα. Έχουμε φάει στη μάπα τα κινήματα τους είδους "είμαστε όλοι μια μεγάλη αγκαλιά" , τα τσάγια των κυριών με τις τραβηγμένες μούρες που κλαίνε για τα φτωχά παιδάκια που είναι άρρωστα τα κακόμοιρα, τις πρωτοβουλίες μεγάλο καρχαριών για τη συλλογή φαρμάκων, ρούχων και φαγητού για τους αναξιοπαθούντες, και άλλα πολλά φαιδρά που παίζουν με την ήδη εξαντλημένη νοημοσύνη μας.
Το κίνημα, εκ μέρους μας, για πέντε έστω μέρες δεν συμμετέχω ούτε στις κωλοδουλιές σας, ούτε σε αγορές των παιχνιδιών σας, δεν ανοίγω τη ρημάδα τη τηλεόραση και τέτοια σχετικά μπορούμε να το κάνουμε εμείς ή είμαστε τόσο εξαρτημένοι από τους πατερούληδες μας ώστε και η ελάχιστη απομάκρυνση από τις φωλίτσες μας, να μας προκαλεί κρίσεις πανικού?...
Πόσο γελοίο μπορεί να είναι να ξυπνάς ένα πρωί, άλλος μετά από ένα γερό χανγκοβερ από ένα ξέφρενο πάρτι, άλλος μετά από μια γερή αρπαχτή στη χρηματιστηριακή του πλατφόρμα, άλλος βγαίνοντας από τη τράπεζα έχοντας εισπράξει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια για τα ψώνια της ημέρας, και να πεις γαμώτο μεγάλη πλήξη σήμερα, αντί να χτυπήσω λίγη κόκα δεν παριστάνω το φτωχό για να σπάσει η μονοτονία της χλιδής?
Ελπίζω οι ντόπιοι μεγιστάνες να έχουν μια ελάχιστη τσίπα να μην μας δώσουν καμιά τέτοια παράσταση γιατί τα νεύρα μας είναι πολύ τεντωμένα. Έχουμε φάει στη μάπα τα κινήματα τους είδους "είμαστε όλοι μια μεγάλη αγκαλιά" , τα τσάγια των κυριών με τις τραβηγμένες μούρες που κλαίνε για τα φτωχά παιδάκια που είναι άρρωστα τα κακόμοιρα, τις πρωτοβουλίες μεγάλο καρχαριών για τη συλλογή φαρμάκων, ρούχων και φαγητού για τους αναξιοπαθούντες, και άλλα πολλά φαιδρά που παίζουν με την ήδη εξαντλημένη νοημοσύνη μας.
Το κίνημα, εκ μέρους μας, για πέντε έστω μέρες δεν συμμετέχω ούτε στις κωλοδουλιές σας, ούτε σε αγορές των παιχνιδιών σας, δεν ανοίγω τη ρημάδα τη τηλεόραση και τέτοια σχετικά μπορούμε να το κάνουμε εμείς ή είμαστε τόσο εξαρτημένοι από τους πατερούληδες μας ώστε και η ελάχιστη απομάκρυνση από τις φωλίτσες μας, να μας προκαλεί κρίσεις πανικού?...
1 σχόλιο:
Εγώ απορώ πώς όλοι όσοι είμαστε under the line εξακολουθούμε να είμαστε cool.Ας μην απαρνηθώ τους καλούς μου τρόπους παραθέτοντας ότι ξέρω σε μπινελίκι.Ας πω απλά "όταν θέλεις βρίσκεις τρόπους...όταν δεν θέλεις βρίσκεις αιτίες..."
Δημοσίευση σχολίου