Οι τέσσερις νεαροί που αντιμετωπίστηκαν ως “τρομοκράτες” στην Κοζάνη δεν είναι ούτε ήρωες, ούτε αντιστασιακοί, ενώ αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχικοί. Δεν χρειάζεται να αναπαράγω τις φωτογραφίες με τα ματωμένα και παραμορφωμένα πρόσωπα, τα οποία εσκεμμένα είχαν παραποιηθεί με photoshop για να κρύψουν τα βασανιστήρια που τους έκαναν.
Πολλοί έσπευσαν πάλι να γίνουν οι υπερασπιστές της “νομιμότητας” και της “τάξης”, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα την τράπεζα που πήγαν για να ληστέψουν. Όσοι περιμένουν σ’ αυτό το σημείο να καταδικάσω την ληστεία ως παράνομη πράξη, τότε ας σταματήσουν να διαβάζουν εδώ. Σιχαίνομαι το σλόγκαν “καταδικάζω την βία απ’ όπου κι αν προέρχεται”. Σε μια εποχή που ασκείται βία στο εργατικό, οικονομικό, ψυχολογικό πεδίο και στις κατακτήσεις χρόνων, το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι να γίνουμε πολίτες-καρμπόν με την ίδια άποψη περί βίας, ότι δηλαδή μόνο η κρατική βία είναι δίκαιη.
Πάντα πίσω από κάθε πράξη βρίσκονται τα κίνητρα και η ηθική. Βία είναι τα μαχαιρώματα μεταναστών, βία είναι το να σε καταδικάζουν σε φτώχεια. Αντιθέτως η αντιβία, δηλαδή η αντίδραση, η άμυνα, δεν μπορούν να μπουν στο ίδιο τσουβάλι. Εξεπλάγησαν όλοι οι νοικοκυραίοι που αυτά τα νεαρά παιδιά της Κοζάνης προέρχονται από σχετικά εύπορες οικογένειες. “Παιδιά των Βορείων Προαστίων” τα αποκάλεσαν, ενώ τα ΜΜΕ έριξαν λάσπη περιγράφοντάς τα ως “κακομαθημένα”. Δηλαδή κατ’ αυτούς ο “σωστός νέος” είναι αυτός που θα συνεχίσει τον κατήφορο των γονιών του, που θα συμμετέχει σε κομματικές νεολαίες και που το όνειρό του θα τελειώνει στο “Dancing With The Stars”.
Η μεγαλύτερη υποκρισία, που από μόνη της συνιστά βία προς τον καθένα μας, είναι η ντεμέκ δημοκρατία, η φτιασιδωμένη νομιμότητα, ο εμετικός πολιτικά ορθός λόγος. Τα κατά συνείδηση ψεύδη των πολιτικάντηδων και η εξ’ ονόματος του λαού, συστηματική εξαθλίωση. Αλήθεια για ποιο μέλλον να σκύψουν το κεφάλι αυτά τα παιδιά και κάθε νέος; Για τα 500 ευρώ, την ανεργία, για το ότι δεν θα μπορούν να κάνουν οικογένειες, για την πιθανή μετανάστευσή τους; Για την φορολόγηση κάθε ελπίδας και για την αφαίμαξή τους για να σωθούν οι τράπεζες; Ακόμη και το δικαίωμα στην κατοικία έχει καταντήσει υποθήκη του ίδιου του πλάνου ζωής ενός ανθρώπου (του καθενός μας), στο όνομα των πιστωτών.
Και προσπαθούν οι ελεεινοί κομπάρσοι των δελτίων των 8 να καταλάβουν γιατί παρατηρείται έξαρση βίας. Γιατί κι αυτοί οι δημοσιογραφίσκοι, βία ασκούν, με το να στρογγυλεύουν τις γωνίες και να κατασκευάζουν την συνενοχή. Κάνουν πλάτη σε ένα σύστημα που σε εκμεταλλεύεται, σε πατάει, σου παίρνει όσα σου ανήκουν για να τα δώσει σε αυτούς που το έστησαν να είναι έτσι. Και σαν Μαρίες Αντουανέτες σοκάρονται στην θέα της πέτρας και της φωτιάς, ή εκπλήσσονται πως εκκολάφθηκαν “τρομοκράτες”. Όμως είναι τόσο παράφρονες, ώστε να καλλιεργούν “ευγενείς σκέψεις” περί διαλόγου με τους φασίστες, στα πλαίσια της δημοκρατίας βέβαια!
Ειλικρινά δεν με νοιάζει να πάρω το μέρος αυτών των παιδιών, τα οποία βέβαια έτυχαν αποκρουστικής αντιμετώπισης από τους αστυνομικούς (σε αντίθεση με ακροδεξιά αποβράσματα που βρέθηκαν να οπλοφορούν στην Βόρεια Ελλάδα). Αυτό που θέλω να τονίσω γι’ ακόμη μια φορά είναι η υποκρισία των κομμάτων, των παπαγαλακίων τους και η ευκολία που η ελληνική κοινωνία μπορεί τελικά να συνταχθεί με τον βιαστή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου