Είναι οι ιδέες...

Είναι οι νεκροί, μα δεν είναι μόνο αυτοί...

Είναι η καταστροφή, οι στάχτες σαν δηλητήριο στην κάθε ανάσα μας...

Είναι τα χαμόγελα που πέθαναν στα παιδικά πρόσωπα...

Είναι τα όνειρα, τα καμένα, τα χαμένα στο αιώνιο σκοτάδι του εφιάλτη σας...

Είναι οι ζωές μας στο γκρίζο χρώμα, κάπου χαμένες στην καταχνιά του πεθαμένου κόσμου σας...

Είναι τα δάκρυα, μικρά ποταμάκια ασήκωτης πίκρας στο ανθρώπινο δέρμα, χυμένα στη γη τη δική μας...

Είναι η ελπίδα, που κείτεται πνιγμένη στα πόδια σας, όρνια...

Είναι αυτά, κι άλλα τόσα και πολλά ακόμη που με φέρνουν εδώ μπροστά σας, ορκισμένο εχθρό σας, σε έναν πόλεμο που υποτιμήσατε...

Θα είμαι κάθε φάντασμα που θα κυνηγάτε...κάθε εφιάλτης που θα δηλητηριάζει το μυαλό σας...κάθε φόβος που θα σμπαραλιάζει την ζωή σας...κάθε σπόρος που θα γεννά δικαιοσύνη...

Κάθε εχθρό σας μία φωτεινή ακτίδα θα τον έχει προετοιμάσει, θα τον έχει γαλουχήσει, θα τον έχει εμπνεύσει ... και ξέρω καλά ποιον εχθρό φοβάστε....

Δεν είναι τα κατσαρόλια με τις στρακαστρούκες, ούτε οι αδέσποτες στους τοίχους...

...είναι οι ιδέες αυτές που θα σας πνίξουν...οι ιδέες που κουβαλούν μνήμες ότι είμαστε άνθρωποι...που μας δίνουν την χαρά της ελευθερίας και της μεγαλειώδους συνάντησης με τα ιδανικά μας...

...είναι αυτή η φλόγα που φωτίζει λαμπερά πρόσωπα που δεν φοβούνται αρουραίους...

...στυγεροί υπάνθρωποι...θα χαθείτε...στη σιωπή μίας σωτήριας νύχτας...

...έτσι απλά!!!