ΕΡΤ

Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Ύφεση μέχρι το 2016, ανεργία στο 40,3%

Εξαιρετικά δυσοίωνες είναι οι προβλέψεις της Citigroup για το μέλλον της Ελλάδα. Στην ανάλυσή της, κάνει λόγο για ύφεση 11,8% το 2014, χρέος στο 453,2% του ΑΕΠ και εκτόξευση της ανεργίας στο 40% το 2015. Ο διεθνής οίκος επισημαίνει ακόμη ότι πιθανότητες για την έξοδο της χώρας από το ευρώ σε 12-18 μήνες παραμένουν στο 60%.
 

Σύμφωνα με οικονομική ανάλυση που έδωσε στη δημοσιότητα η Citigroup, δεδομένης της συνεχιζόμενης ύφεσης της ελληνικής οικονομίας ο στόχος για μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος στο 6,6% του ΑΕΠ είναι δύσκολο να επιτευχθεί.

Κατά τον οίκο, παρά τις αποφάσεις του Eurogroup, ο κίνδυνος μη εκταμίευσης της δόσης για την Ελλάδα παραμένει ορατός, γεγονός που ενισχύει το ρίσκο για την έξοδο της χώρας από το ευρώ. Αλλά, συνεχίζει η Citigroup, ακόμη κι αν η δόση εκταμιευθεί και οι δανειστές της Ελλάδας συνεχίσουν να τη χρηματοδοτούν για ορισμένα ακόμη τρίμηνα, η χώρα δεν μπορεί να καταστεί φερέγγυα, εκτός κι αν υπάρξει ένα νέο, γενναίο κούρεμα στο ελληνικό χρέος.

Οι πιθανότητες να εγκαταλείψει η Ελλάδα το ευρώ, εξαιτίας της «ασφυξίας» τους επόμενους  16-18 μήνες είναι 60%.

Αναλυτικότερα η Citigroup προβλέπει για την Ελλάδα:
  • Ύφεση: Στο 7,2% το 2012, στο 7,4% το 2013, στο 11,8% το 2014, στο 3,7% το 2015. Ο οίκος προβλέπει επιστροφή στην ανάπτυξη το 2016 (1,6%) και περαιτέρω ισχυροποίησή της στο 2,8% το 2017.
  • Ανεργία: Στο 24,6% το 2012, στο 29,7% το 2013, στο 35,9% το 2014, στο 40,3% το 2015 και το 2016 και οριακή υποχώρησή της στο 39,3% το 2017.
  • Αναλογία χρέους προς ΑΕΠ: Στο 178% το 2012, στο 192,8% το 2013, στο 453,2% το 2014, στο 451,8% το 2015, στο 417,4% το 2016 και υποχώρησή του στο 145,4% το 2017.

 http://tvxs.gr







Αυτό είναι το νέο ξεκίνημα κι αυτή είναι η ανάπτυξη.


Σε λίγο κανείς δεν θα θυμάται τα τηλεοπτικά σποτάκια και λοιπά παραμύθια.

Τα παραπάνω νούμερα είναι η ίδια η καταστροφή!!!



Αμερικανάκια...


Πολύ της μόδας είναι τώρα τελευταία η πατρίδα, οι πατριώτες και τα τοιαύτα. Γιατί τόσα χρόνια την είχαμε γραμμένη στα παλιά μας τα παπούτσια, να μη πω και κάπου αλλού. Και όλο για πατριώτες ακούω... πήξαμε στους πατριώτες
 
Θυμάμαι πιο παλιά στο πόλεμο του Ιράκ και πιο παλιά στον πόλεμο του Κόλπου, αλλά και στον πόλεμο του Βιετνάμ (αυτό δεν το θυμάμαι, δεν είμαι τόσο μεγάλη), λέγαμε και γελάγαμε και λίγο, με τους Αμερικάνους που τσιμπάγανε στην προπαγάνδα που είχε στήσει η κυβέρνηση και τραβιόντουσαν χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά από την πατρίδα τους (ο Θεός να την κάνει), να πολεμήσουν ένα εχθρό που δεν είχαν δει ποτέ στην ζωή τους και μάλιστα ήταν και σίγουροι ότι αυτός ο πόλεμος ήταν πατριωτικός.
 
Οι περισσότεροι όμως ξύπνησαν και κατάλαβαν ότι αυτοί οι πόλεμοι ήταν πετρελαιοκίνητοι και ουδεμία σχέση δεν είχαν με εθνική ασφάλεια και κολοκύθια με την ρίγανη.  Βέβαια μετά ήταν αργά γιατί κάποιοι είχαν ήδη χάσει τα πάντα, χέρια, πόδια, αδέρφια, παιδιά και μυαλό. Ή όταν βλέπαμε κάποιους πατριώτες Αμερικάνους να καταστρέφουν τα μαγαζιά των Λατίνων και των Κινέζων, μας προκαλούσε αποστροφή όλο αυτό και τους θεωρούσαμε ηλίθιους που δρουν έτσι, πόσο μάλιστα όταν όλοι οι Αμερικάνοι στην ουσία είναι μετανάστες Ευρωπαίοι. Τίποτα μην κοροϊδέψεις σε αυτή τη ζωή, γιατί όλα θα τα λουστείς.

Και ερχόμαστε τώρα στα δικά μας και βλέπω μια ανάλογη αντίδραση, μια ανάλογη αποχαύνωση. Τι γίνεται, δεν καταλαβαίνω. Μας πήρε ο πόνος για την πατρίδα;

Βλέπουμε να καταστρέφουν τους πάγκους των αλλοδαπών και καθόμαστε και κοιτάμε σαν χάνοι. Μη σας πω ότι κρύβουμε και ένα μικρό μειδίαμα.

Βλέπουμε να διοργανώνουν αιμοδοσίες μόνο για Έλληνες και μεις αντί, τουλάχιστον να γελάσουμε με το επιχείρημα, συμφωνούμε και λέμε και μπράβο. Απορώ πραγματικά ποιος σοβαρός άνθρωπος πίστεψε αυτή την μπαρούφα. Συγνώμη δηλαδή αλλά ούτε οι Αμερικάνοι δεν θα έτρωγαν κάτι τέτοιο.

Και όλα αυτά περί φυλής; Το έχουμε σιγουράκι ότι είμαστε απόγονοι του Σωκράτη και του Αριστοτέλη. Παίρνουμε απευθείας το συγχωροχάρτι. Και μην ερωτευθούμε ξένο και χαλάσει η μαγιά της επιτυχίας. Γιατί τόσα χρόνια κρατάμε την συνταγή επτασφράγιστο μυστικό. Και αυτοί που έτυχε και κάναν απογόνους με ξένους, τα παιδιά τους, αν μάλιστα είναι και λίγο σκουρόχρωμα, δεν ανήκουν στην ελληνική φυλή και δεν είναι Έλληνες. Χάλασε η πετυχεσιά γονιδίων.

Και μην δώσουμε δουλειά σε ξένους. Ποιος; Οι Έλληνες. Που έχουν πλύνει εκατομμύρια πιάτα στις λάντζες της Γερμανίας, που έχουν χτίσει την μισή Αυστραλία, που έλιωναν στα ορυχεία του Βελγίου. Οι Έλληνες που απαξιούν να μαζέψουν ελιές και ντομάτες, να πάνε στα πρόβατα, να πλύνουν σκάλες. Ή είσαι πατριώτης ή δεν είσαι.

Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια...βέβαια. Το ξαναθυμηθήκαμε το τρίπτυχο. Ποια πατρίδα; Αυτή που κλέβαμε και αγνοούσαμε τόσα χρόνια; Ποια Θρησκεία; Αυτή που την χρησιμοποιούσαμε ως κοινωνική εκδήλωση, για να ταΐσουμε την ματαιοδοξία μας; Και ποια οικογένεια; Για αυτή που την ντύσαμε με ακριβές μάρκες και με φτηνά αισθήματα; Το πιο τρομερό είναι ότι όλα αυτά νομίζουμε ότι τα έχουμε. Και να σας πως και το ακόμα πιο φοβερό; Θα τα ξαναπουλήσουμε με την πρώτη ευκαιρία για ένα πινάκιο φακής.

Και όλη αυτή η αποχαύνωση μπροστά στην τηλεόραση; Μας πετάνε το δόλωμα και μας το καταπίνουμε αμάσητο. Και μάλιστα τις περισσότερες φορές ξέρουμε πως υπάρχει και αγκίστρι. Όλα γίνονται για το καλό του έθνους, της πατρίδας.

Τα έλεγα όλα αυτά στην άντρα μου. Έχει ένα μοναδικό τρόπο, ενώ κάθεσαι και του αραδιάζεις κατεβατά, θα πει μια λέξη και θα τα πει όλα. Και μου λέει... ''όλα αυτά που λες δεν είναι πατριωτισμός, είναι μαλακία στον εγκέφαλο. Μην ασχολείσαι με τέτοιους ανθρώπους, θα σε φθείρουν και σένα''. Μάλλον δίκαιο έχει. Μήπως τελικά δεν μας κόβει; Μήπως η φυλή μας τελικά είναι ηλίθια; Γιατί όλα αυτά δεν μας φαίνονται τουλάχιστον γραφικά; Γιατί υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που τα πιστεύουν;

Πατριωτισμός...αμφιλεγόμενη λέξη. Αυτοαναιρείται νομίζω και παρεξηγείται εύκολα. Πατριωτισμός είναι να πεθάνεις για την πατρίδα; Να μην δέχεσαι τίποτα ξένο, να νιώθεις μοναδικός, να νιώθεις ανώτερος; Ή μάλλον να ζήσεις και να δημιουργήσεις για την πατρίδα; Να συμβιώσεις με όλους, ξένους και Έλληνες, να νιώθεις ίσιος και ίδιος με τους άλλους; Αυτός που είναι ρατσιστής με τους ξένους, θα είναι και με τους Έλληνες. Άρα δεν μπορεί να είναι πατριώτης.

Αν και ποτέ δεν αποδέχτηκα τον όρο πατριώτης. Τι πάει να πει πατριώτης; Πάνω απ΄ όλα είμαστε άνθρωποι. Σαν άνθρωποι πρέπει να σκεφτόμαστε πρώτα και μετά ως Έλληνες. Γιατί εμείς νομίζω ότι έχουμε κολλήσει στο Έλληνες και έχουμε χαθεί ως άνθρωποι.

Θα έλεγα ότι πρέπει να αρχίσουμε να ταρακουνιόμαστε λιγάκι. Έχουμε γίνει πιο Αμερικανάκια και από τους Αμερικάνους. Πριν είναι αργά και χάσουμε τα πάντα, χέρια, πόδια, αδέρφια, παιδιά και μυαλό.

σ.σ. Μην παρεξηγηθώ, δεν έχω τίποτα με τους Αμερικάνους. Ίσα ίσα τους συμπαθώ ιδιαίτερα.  Νομίζω ότι έχουμε πολλά κοινά καλά στοιχεία και ότι καλοί άνθρωποι κατά βάθος. Πλανεμένοι μεν, καλοί δε.

http://mia-matia-ston-ilio.blogspot.gr

Αυτοί κάνουν κουμάντο

Κυβερνούν τον κόσμο 147 εταιρείες!

Ποιος κυβερνά τον κόσμο; Το κλασικό και σχεδόν γραφικό αυτό ερώτημα, που σε κάθε εποχή δέχεται διαφορετικές απαντήσεις, έχει την απάντησή του και στις μέρες μας: μόλις 147 επιχειρήσεις! Μπορείτε να απαντήσετε και 737 επιχειρήσεις, καθώς οι 147 πρώτες ελέγχουν το 40% της παγκόσμιας οικονομίας, ενώ οι 737 (στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι 147) ελέγχουν το 80% της οικονομίας του πλανήτη! Είναι απίστευτη πραγματικά η συγκέντρωση του κεφαλαίου και η αλληλοδιασύνδεση των κολοσσιαίων επιχειρήσεων που κυριαρχούν στην υδρόγειο.

Οι πάντες υπέθεταν ισχυρότατη συγκέντρωση ελέγχου, αλλά τέτοιο πράγμα, μερικές εκατοντάδες επιχειρήσεις αλληλοδιαπλεκόμενες να έχουν συμμετοχή σε εταιρείες που εκπροσωπούν το 80% της παγκόσμιας οικονομίας από πλευράς κύκλου εργασιών, κανένας δεν το φανταζόταν. Γι' αυτό και έχει προκαλέσει παγκόσμιο σάλο, αίσθηση και συζητήσεις η πρωτοποριακή μελέτη τριών Ελβετών ερευνητών του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης, που αποκάλυψε τα στοιχεία αυτά.

Ο Τζέιμς Γκλάτφελντερ, ο Στέφανο Μπατιστόν και η Στεφανία Βιτάλι, ειδικοί στα σύνθετα δίκτυα, ανέλαβαν ένα εξαιρετικής σημασίας και τεράστιου όγκου δουλειάς έργο. Αντλησαν τα στοιχεία της βάσης δεδομένων του ΟΟΣΑ για τις επιχειρήσεις (Οτβίς) για το έτος 2007, το οποίο τότε περιλάμβανε στοιχεία για 37 εκατομμύρια επιχειρήσεις σε όλον τον κόσμο (σήμερα περιλαμβάνει 44 εκατομμύρια εταιρείες).

Από αυτά τα 37.000.000 ξεχώρισαν 43.060 επιχειρήσεις, οι οποίες ανταποκρίνονται στα κριτήρια που θέτει ο ΟΟΣΑ για να οριστούν ως πολυεθνικές. Από εκεί και πέρα άρχισε η κοπιαστική και πρωτότυπη δουλειά των ερευνητών: ερεύνησαν τι ποσοστό συμμετοχής έχει η καθεμιά από τις μεγάλες αυτές επιχειρήσεις παγκόσμιας κλίμακας σε άλλες επιχειρήσεις, μικρές ή μεγάλες.

Εκπληκτοι διαπίστωσαν ότι κάθε μία από αυτές τις 43.000 επιχειρήσεις είχε κατά μέσο όρο πακέτα μετοχών (όχι πλειοψηφικά, εννοείται) σε άλλες 20 επιχειρήσεις αυτής της κατηγορίας! Η αλληλοδιαπλοκή μεταξύ τους δηλαδή ήταν τεράστιας έκτασης, πέρα φυσικά από τις μετοχές εταιρειών μικρότερου μεγέθους που κατείχαν και οι οποίες αποκάλυψαν ένα δίκτυο 600.000 αλληλεξαρτώμενων εταιρειών.

Η περαιτέρω επεξεργασία των στοιχείων αυτών έφερε στο φως τις 147 προαναφερθείσες επιχειρήσεις (τα τρία τέταρτα των οποίων ανήκουν στον χρηματοπιστωτικό τομέα, με πρώτη στον κόσμο τη βρετανική τράπεζα Μπάρκλεϊς) που εκπροσωπούν το 40% της παγκόσμιας οικονομίας. Διαπιστώνεται έτσι η ύπαρξη «μιας οικονομικής υπερ-οντότητας στο παγκόσμιο δίκτυο των μεγάλων εταιρειών», όπως επισημαίνουν οι Ελβετοί ερευνητές.

Η αλληλοδιασύνδεση αυτών των πανίσχυρων επιχειρήσεων ενισχύεται ακόμη περισσότερο από δάνεια που χορηγούν η μία στην άλλη, από ασφάλιστρα κινδύνου (CDS) και από άλλα υψηλού κινδύνου χρηματοοικονομικά προϊόντα εντελώς αδιαφανή.

Το πολύ σημαντικό όμως στοιχείο επίσης είναι ότι αυτή η στενότατη αλληλοδιασύνδεση αυξάνει τρομερά τους κινδύνους μετάδοσης σε περιόδους οικονομικών κρίσεων, γιατί «σε άσχημες εποχές οι επιχειρήσεις εμφανίζουν ταυτόχρονα προβλήματα» και έτσι δρουν άκρως αποσταθεροποιητικά για το σύστημα.

Αυτό αποδείχτηκε περίτρανα το φθινόπωρο του 2008 με την κατάρρευση της επενδυτικής τράπεζας Λίμαν Μπράδερς. Ετσι εξηγείται γιατί η χρεοκοπία μίας και μόνης τράπεζας (34ης στη λίστα των Ελβετών ερευνητών το 2007) πυροδότησε μια παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση - ακριβώς λόγω της ισχυρότατης αλληλοδιασύνδεσης αυτών των γιγαντιαίων επιχειρήσεων.

Η μελέτη των ερευνητών του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης δεν μετράει φυσικά την τρομερή πολιτική ισχύ που δίνει σε αυτές τις 147 εταιρείες η κολοσσιαία οικονομική τους δύναμη. «Στις ΗΠΑ κατόρθωσαν πάνω απ' όλα οι πρώην συνεργάτες της τράπεζας Γκόλντμαν Σαξ που βρίσκονται στην αμερικανική κυβέρνηση και στο Κογκρέσο καθώς και οι λομπίστες της Γουόλ Στριτ να εμποδίσουν κάθε πραγματικό έλεγχο του χρηματοπιστωτικού τομέα... Επίσης στην Αγγλία, στην Ελβετία ή στη Γερμανία πολύ λίγα έχουν γίνει στο θέμα αυτό», έγραφε η συντηρητική γερμανική εφημερίδα «Ντι Βελτ».

Σκάνδαλο

Αντί για φόρους επιδοτήσεις

Ισχύς χωρίς οικονομικά ανταλλάγματα δεν σημαίνει τίποτα στην εποχή μας. Γι' αυτό και οι κολοσσιαίες επιχειρήσεις που προαναφέραμε δεν πληρώνουν ουσιαστικά φόρους. Οπως γράφουν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης», η Τζένεραλ Ελέκτρικ για παράδειγμα, με κέρδη μέσα στις ΗΠΑ το 2010 ύψους 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όχι μόνο δεν πλήρωσε ούτε ένα δολάριο φόρο, αλλά πήρε κι από πάνω προνομιακές επιδοτήσεις τριών δισεκατομμυρίων δολαρίων! Σκανδαλώδες, αλλά συνηθισμένο πλέον. Αρκεί να φανταστεί κανείς ότι στις ΗΠΑ της δεκαετίας του 1950, το κράτος εισέπραττε από τις επιχειρήσεις το 30% των εσόδων του, ενώ το 2009 εισέπραξε μόλις το... 6,6%! Τώρα τα κράτη «γδέρνουν» φορολογικά τους πολίτες τους. Οι εταιρείες κάνουν πάρτι.

 http://www.ethnos.gr


Καταλάβαμε τώρα ποιος παίζει το χοντρό παιχνίδι, ποιος κάνει τα κουμάντα? 

Καταλάβαμε τώρα ποιοι δίνουν εντολές και ποιοι είναι υπάλληλοί τους? 

Καταλάβαμε ποιος δημιουργεί κρίσεις? 

Καταλάβαμε τώρα ότι η πολιτική έχει ουσιαστικά αποδημήσει εις Κύριον κι απλά προσπαθεί να πείσει τους λαούς ότι η κρίση είναι...φυσικό φαινόμενο? 

Καταλάβαμε τώρα γιατί τα "φάγαμε όλοι μαζί"? 

Καταλάβαμε τώρα γιατί το πρόβλημα ήταν, είναι και θα παραμείνει, η φοροδιαφυγή του κυρ. Μιχάλη του ψιλικατζή? 

Καταλάβαμε τώρα γιατί όλες οι προβλέψεις πάνε κατά διαόλου? 

Καταλάβαμε πάνω απ' όλα γιατί εννοούν να μας κρύβουν το μελανό μέλλον μας?

Πάμε τώρα να κυνηγήσουμε κανέναν Πακιστανό να ξεχαρμανιάσουμε!!!  

Καλή τύχη

Η Ολομέλεια της Βουλής –με ψήφους 167 κατά, έναντι 119 υπέρ-απέρριψε χθες την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το Μνημόνιο. Αν και ο Αντώνης Σαμαράς έλεγε άλλα πέρσι -και άλλα πρόπερσι-, η απόφαση ήταν απόλυτα αναμενόμενη και κανείς δεν πρέπει να παριστάνει σήμερα τον έκπληκτο και τον θιγμένο. 

Δεν ήταν η Ολομέλεια της Βουλής που απέρριψε την πρόταση για σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το Μνημόνιο. 

Ήταν οι Έλληνες πολίτες που την απέρριψαν, με την ψήφο τους στις εκλογές του Ιουνίου. 

Τον περασμένο Ιούνιο, οι Έλληνες ψήφισαν και έκαναν κυβέρνηση τα δυο κόμματα –Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ- που οδήγησαν την Ελλάδα στην χρεοκοπία και στο Μνημόνιο.
Ήταν οι Έλληνες πολίτες που «αθώωσαν» τους κύριους υπεύθυνους για την χρεοκοπία της χώρας. 

Τα περί εκβιασμού για έξοδο από το ευρώ τα ακούω βερεσέ. Η Δικαιοσύνη και η Δημοκρατία είναι πιο σκληρά –και πιο σταθερά- νομίσματα από το ευρώ. 

Τώρα δεν μου φταίνε οι πολιτικοί. Ούτε οι Γερμανοί, ούτε οι μετανάστες. Τώρα μου φταίμε εμείς. Εδώ που έφτασαν τα πράγματα, οι πολιτικοί θα κάνουν αυτό που θέλουμε εμείς. Δεν έχουν άλλη επιλογή. Αλλά εμείς δεν θέλουμε. 

Δεν θέλουμε Δικαιοσύνη και θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά. Δεν θα κουραστώ να γράφω πως το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η χρεοκοπία αλλά η απουσία Δικαιοσύνης.

Δεν θα κουραστώ να γράφω πως με λιγότερα μπορούμε να ζήσουμε αλλά χωρίς Δικαιοσύνη είμαστε καταδικασμένοι.

Στο θέμα της απαίτησης απόδοσης Δικαιοσύνης θα έπρεπε να συμφωνήσουμε δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι, και όλοι οι υπόλοιποι. Δεν το κάναμε. 

Η ελληνική κοινωνία είναι διαλυμένη και ο εκφασισμός της συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς, χιλιάδες πολίτες είναι πια εξαθλιωμένοι, η οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο, η πλειοψηφία των πολιτών κοιτάει την πάρτη της και κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν βλέπει πού οδηγείται η χώρα. 

Όλοι ξέρουμε και κάναμε τις επιλογές μας. Και οι επιλογές έχουν και συνέπειες. 

Ο καθένας μόνος του λοιπόν. Αποδείχτηκε –για μια ακόμα φορά- πως η αλληλεγγύη είναι μόνο για τους αναρχικούς. 

Καλή τύχη. 

 
 http://pitsirikos.net

Ισπανία: Δικαστές επικρίνουν την κυβέρνηση

Διακόσιοι Ισπανοί δικαστές επέκριναν την κυβερνητική απόφαση να απονείμει χάρη σε τέσσερις αστυνομικούς που είχαν βασανίσει έναν κρατούμενο, κατηγορώντας τις αρχές πως «περιφρονούν» τη δικαστική εξουσία.

Οι τέσσερις αστυνομικοί είχαν κακομεταχειριστεί έναν Ρουμάνο κρατούμενο, τον οποίο ψευδώς κατηγορούσαν ως κακοποιό, στη Βαρκελώνη το 2006. Τα όργανα του νόμου είχαν τοποθετήσει την κάννη ενός πιστολιού στο στόμα του κρατούμενου για να τον εξαναγκάσουν να ομολογήσει και τον ξυλοκόπησαν άγρια.

Οι τέσσερις αστυνομικοί καταδικάστηκαν σε ποινές φυλάκισης από τέσσερα χρόνια κι εννέα μήνες έως δύο χρόνια και τρεις μήνες. Όμως η κυβέρνηση του συντηρητικού Μαριάνο Ραχόι αποφάσισε πως άπαντες οι κατηγορούμενοι θα εκτίσουν ποινή μόνον δύο ετών.

Δικαστήριο της Βαρκελώνης ακύρωσε την απόφαση της κυβέρνησης, όμως αυτή έσπευσε σε απάντηση να απονείμει χάρη στους αστυνομικούς και μετέτρεψε τη φυλάκισή τους σε χρηματικό πρόστιμο.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης Αλβέρτο Ρουίθ Γαλιαρδόν δήλωσε πως το Σύνταγμα επιτρέπει στην κυβέρνηση να απονέμει χάρη σε περιπτώσεις που «δικαιολογούνται», μολονότι δεν αιτιολόγησε για ποιόν λόγο κρίνεται δικαιολογημένη σε αυτή την υπόθεση.

Όπως αναμεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, οι 200 δικαστές υποστηρίζουν πως η κυβέρνηση δεν σεβάστηκε τη σαφή διάκριση των εξουσιών πάνω στην οποία εδράζεται η Δημοκρατία. Στους υπογράφοντες περιλαμβάνονται και αρκετοί δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

Στο παρελθόν, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είχε κρίνει ένοχη την Ισπανία διότι είχε αποφύγει να διερευνήσει καταγγελίες για καταχρήσεις από αστυνομικούς.


 http://www.real.gr


Νομίζω ότι είναι αντιληπτή η διαφορά νοοτροπίας και ποιότητας της δημοκρατίας!

"Διάκριση εξουσιών"....τι όρος κι αυτός?

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Δυστυχώς η αλήθεια είναι άλλη

Μεταφέρουμε τις απόψεις του επικεφαλής του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών του Μονάχου (Ifo) Χανς Βέρνερ Ζιν, αλλά και του εκτελεστικού διευθυντή του ΔΝΤ, Γιόχαν Πράντερ, όχι για κανέναν άλλον λόγο, αλλά για να διαπιστωθεί πόσο λίγοι, πόσο φτηνοί υποκριτές και τελικά πόσο επικίνδυνοι είναι αυτοί που μας κυβερνούν.


Και πάνω που είχαμε πειστεί από τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης ότι "Σωθήκαμε" ότι "Ξεκινάει μια νέα εποχή", ότι "Νενικήκαμεν" με λίγα λόγια μετά την απόφαση του Eurogroup, έρχονται οι ίδιοι οι Γερμανοί αναλυτές και μας λένε είτε ότι είναι "Προσωρινή η λύση, απλά μετατέθηκε η τελική λύση (σ.σ.: μανία αυτοί οι Γερμανοί με τις "τελικές λύσεις"...) για μετά τις γερμανικές εκλογές" είτε ότι η Ελλάδα είναι "Βαρέλι δίχως πάτο"!

Και αυτό το τελευταίο δεν το λέει όποιος κι όποιος. Το λέει ο επικεφαλής του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών του Μονάχου (Ifo) Χανς Βέρνερ Ζιν, το οποίο Ifo είναι ο επίσημος σύμβουλος της γερμανικής κυβέρνησης σε θέματα οικονομικής πολιτικής

Τάχθηκε υπέρ ενός "πραγματικού κουρέματος" και κατηγόρησε τους Γερμανούς πολιτικούς ότι "καθησυχάζουν τους πολίτες προκειμένου να συνεχίσουν να πληρώνουν".

"Βρισκόμαστε στην πολιτική διαδικασία της σταδιακής ένταξης των δανειακών απαιτήσεων στην κατηγορία του δώρου", δήλωσε ο κ. Ζιν, σε συνέντευξη που παραχώρησε στη γερμανική ραδιοφωνία, διευκρινίζοντας ωστόσο ότι δεν είναι αντίθετος στο ενδεχόμενο "κουρέματος" του χρέους, αλλά θεωρεί προβληματικό "να τα κάνουμε όλα μέσω της μείωσης των επιτοκίων, αφού το πρόβλημα της Ελλάδας δεν λύνεται έτσι. Η χώρα θέλει ανάπτυξη και όχι μειωμένα επιτόκια".".

Ο Γερμανός οικονομολόγος εκτιμά ότι η Ελλάδα δεν θα καταφέρει να καταστεί ανταγωνιστική, καθώς αυτό θα απαιτούσε μείωση των τιμών των αγαθών κατά 30-40%.

Αναφέρει ακόμη ότι "η πολιτική προσπαθεί να καθησυχάζει", καθώς, όπως λέει, "όταν έχει κανείς την αίσθηση ότι τα πράγματα βαίνουν προς επίλυση, τότε σίγουρα αυξάνονται οι πιθανότητες εκλογής για τα κόμματα που κυριαρχούν".

"Αλλά δεν ξέρω για πόσο ακόμη οι πολίτες εδώ θα πιάνονται κορόιδα. Η πραγματικότητα είναι δυστυχώς πολύ διαφορετική από αυτή που μας παρουσιάζουν. Η κρίση σε καμία περίπτωση δεν επιλύθηκε", προσθέτει ο επικεφαλής του Ινστιτούτου και καταλήγει λέγοντας ότι "Όλα αυτά λέγονται προκειμένου να καθησυχάσουν τους Γερμανούς για να είναι πρόθυμοι να ανοίξουν περαιτέρω το πορτοφόλι τους".

"Με τον τρόπο αυτό κερδίσαμε και πάλι χρόνο. Δεν μπορούμε να πούμε ότι η Ελλάδα έχει σωθεί. Καταρχήν θα πρέπει να αποσαφηνιστούν κάποιες λεπτομέρειες της συμφωνίας αυτής. Κατά δεύτερον η Ελλάδα θα πρέπει φυσικά να εκπληρώσει τους όρους τα επόμενα χρόνια. Θα πρέπει να συνεχίσει τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Είναι υπερβολικό να κάνουμε λόγο για τελική διάσωση", ανέφερε από την πλευρά του μιλώντας στη NB ο επικεφαλής οικονομολόγος της Berenberg Bank Χόλγκερ Σμίντινγκ.

Όσον αφορά πάντως αυτές τις μελλοντικές υποχρεώσεις της Ελλάδας, ο Χόλγκερ Σμίντινγκ είναι κατηγορηματικός:

"Στο πεδίο των περικοπών η Ελλάδα δεν έχει πλέον άλλα περιθώρια. Η χώρα κάνει ήδη περικοπές μέχρι τελικής πτώσης. Τα περιθώρια περικοπών έχουν πλέον εξαντληθεί. Αυτό που θα πρέπει να προσέξουμε τώρα περισσότερο, είναι οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Θα πρέπει να υπάρξει περαιτέρω άνοιγμα της αγοράς εργασίας και να βελτιωθούν οι προϋποθέσεις για την προσέλκυση επενδύσεων.Τότε θα επενδύσουν οι επιχειρήσεις, τότε θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και τότε θα αυξηθούν και τα φορολογικά έσοδα".



Ο εκτελεστικός διευθυντής του ΔΝΤ, Γιόχαν Πράντερ, επανέλαβε την εκτίμηση ότι η αντιμετώπιση της κρίσης χωρίς μια βιώσιμη λύση του χρέους για την Ελλάδα είναι αδύνατη.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην αυστριακή εφημερίδα «Die Presse», ο Πράντερ επισήμανε ότι η απόφαση για εκταμίευση της δόσης για την Ελλάδα, συμβάλλει σε στιγμιαία εκτόνωση της κρίσης του ευρώ, υπογραμμίζοντας ότι αποτελεί μόνον έναν ακόμη συμβιβασμό που θα βοηθήσει να ξεπεραστεί το επόμενο χρονικό διάστημα, χωρίς να συνιστά μια λύση.

Ερωτηθείς σχετικά με το εάν «βιώσιμη λύση για το χρέος» σημαίνει διαγραφή χρέους με τη συμμετοχή δημόσιων πιστωτών, σημείωσε πως δεν θέλει να χρησιμοποιήσει τον όρο «διαγραφή χρέους», διευκρινίζοντας ότι το ΔΝΤ και οι ηγέτες στην Ευρωζώνη εκπροσωπούν τελείως διαφορετικές απόψεις ως προς τη λύση της κρίσης, που αφορούν κυρίως την ταχύτητα των μέτρων αντιμετώπισης της κρίσης στην Ευρώπη.

Σύμφωνα με τον εκτελεστικό διευθυντή του ΔΝΤ, ο κόσμος δυσκολεύεται ολοένα και περισσότερο να επιδείξει υπομονή για τα πολύ αργά και διστακτικά βήματα εξυγίανσης.

Είναι σε όλους σαφές ότι μια βιώσιμη λύση, προσκρούει σε εμπόδια «μη οικονομικής φύσης», όπως για παράδειγμα, εκλογικές αναμετρήσεις, πρόσθεσε, εκφράζοντας την ελπίδα ότι θα υπάρξουν τολμηρότερα βήματα, διότι διαφορετικά,θα μπορούσε εύκολα να ξεφύγει η κατάσταση για τους εμπλεκόμενους.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr


Καληνύχτα και καλή τύχη


Η πολύπλοκη δομή των καναλιών των διαφημιστικών εταιριών και των χορηγών δεν θα κλονιστεί, ούτε θα αλλάξει. Η ιστορία που θα αφήσουμε, είναι αυτή που μας αξίζει. Και αν υπάρχουν ιστορικοί σε 50 ή 100 εκατό χρόνια από τώρα και έχουν διατηρηθεί οι ταινίες μιας εβδομάδας από τα κανάλια θα βρουν καταγεγραμμένες ασπρόμαυρες και έγχρωμες αποδείξεις της παρακμής, των τάσεων φυγής και της απομόνωσης από την πραγματικότητα του κόσμου όπου ζούμε.

Σήμερα είμαστε πλούσιοι, χοντροί, άνετοι και αδιάφοροι. Έχουμε αναπτύξει αλλεργία στις δυσάρεστες και ενοχλητικές πληροφορίες. Τα μέσα ενημέρωσης αντικατοπτρίζουν αυτή την κατάσταση.
 
Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει αλλά είμαστε σε πολύ άσχημη θέση.  Αυτή τη στιγμή, υπάρχει μια ολόκληρη γενιά που δεν ξέρει τίποτε άλλο εκτός από όσα βγαίνουν απ’ αυτό το κουτί! Αυτό το κουτί κάποιοι το έχουν Ευαγγέλιο, είναι η μοναδική συντροφιά τους. Όμως αυτό το κουτί είναι η πιο απίστευτη, διαολεμένη δύναμη αυτού του κόσμου και αλίμονό μας αν 2-3 οικογένειες ελέγχουν τα κανάλια, γιατί ποιος ξέρει τι περιττώματα θα πλασάρουν ως αλήθεια!

Η τηλεόραση δεν είναι η αλήθεια! Η τηλεόραση, έτσι όπως την έχουν τα συμφέροντα και οι χορηγοί τους είναι ένα καταραμένο λούνα παρκ! Είναι ένα τσίρκο, ένα καρναβάλι, ένας περιοδεύων θίασος ακροβατών παραμυθάδων, χορευτών, τραγουδιστών, ζογκλέρ, φρικιών θηριοδαμαστών και ποδοσφαιριστών. Οπότε αν θέλετε την αλήθεια, πάτε στο Θεό. Πάτε στους γκουρού σας. Πάτε στους εαυτούς σας. Η TV θα σας πει αυτό που θέλετε να ακούσετε, συνέχεια ψέματα, σας λέει ό,τι σκατά θέλετε να ακούσετε, όλα αυταπάτες. Τίποτα από αυτά δεν είναι αληθινά!

Όμως εμείς καθόμαστε εκεί, μέρα με τη μέρα, νύχτα με τη νύχτα. Όλων των ηλικιών, των φυλών, της καταγωγής. Κάνουμε ό,τι μας πει το κουτί! Ντυνόμαστε όπως το κουτί, τρώμε όπως το κουτί μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και σκεφτόμαστε ακόμα όπως το κουτί.

Μόνο αν αποτινάξουμε το πλεόνασμα λίπους και αναγνωρίσουμε ότι η τηλεόραση χρησιμοποιείται κυρίως για να μας αποσπάσει, να μας αποπλανήσει, να μας διασκεδάσει και να μας απομονώσει τότε η τηλεόραση και αυτοί που την χρηματοδοτούν αυτοί που την παρακολουθούν και αυτοί που εργάζονται σε αυτήν σως δουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα, πριν είναι πολύ αργά.

Μερικές φορές πρέπει να εξυψώνουμε την αξία των ιδεών και της πληροφόρησης.

Ας ονειρευτούμε ότι κάθε Κυριακή βράδυ ο χρόνος που κανονικά καταλαμβάνει το Χ τηλεοπτικό σόου θα δίνεται στην έρευνα της εκπαίδευσης. Και μία ή δύο εβδομάδες αργότερα, ο χρόνος που κανονικά καταλαμβάνει το Υ τηλεοπτικό σόου θα αφιερώνεται στην εις βάθος μελέτη της Σύγχρονης Ιστορίας.

Θα ζημιωνόταν η εταιρική εικόνα των χορηγών των εκπομπών; Θα ξεσηκωνόταν οι μέτοχοι με οργή και διαμαρτυρίες; Θα συνέβαινε τίποτα εκτός από το ότι μερικά εκατομμύρια ανθρώπων θα δεχόταν λίγη φώτιση για θέματα που μπορούν κάλλιστα να διαμορφώσουν το μέλλον της χώρας και επομένως το μέλλον των εταιρειών;

Σε αυτούς που λένε, “Οι άνθρωποι δεν θα το έβλεπαν, δεν θα ενδιαφερόταν είναι πολύ αδιάφοροι, δεν ασχολούνται και είναι απομονωμένοι“…

…μπορώ να πω μόνο αυτό:

Υπάρχουν, σύμφωνα με τη γνώμη ενός δημοσιογράφου, σημαντικές ενδείξεις εναντίον αυτής της άποψης. Αλλά ακόμα κι αν έχουν δίκιο, τι έχουν να χάσουν; Γιατί, αν έχουν δίκιο και αυτό το εργαλείο δεν κάνει για τίποτα παρά μόνο για να διασκεδάζει, να ψυχαγωγεί και να απομονώνει τότε η οθόνη αναβοσβήνει τώρα και σύντομα θα δούμε ότι χάθηκε όλος ο αγώνας.

Και όμως αυτό το εργαλείο μπορεί να διδάξει. Μπορεί να φωτίσει και μπορεί ακόμα και να εμπνεύσει. Αλλά μπορεί να τα κάνει μόνο όσο οι άνθρωποι είναι αποφασισμένοι να το χρησιμοποιήσουν γι’ αυτούς τους σκοπούς.

Διαφορετικά, είναι απλά και μόνο καλώδια και λαμπάκια μέσα σε ένα κουτί και αν συνεχίσουμε όπως είμαστε τότε η ιστορία θα πάρει την εκδίκησή της, και η ανταπόδοση δεν θα είναι αργή και θα μας προφτάσει.

Απόσπασμα του προφητικού λόγου του δημοσιογράφου Έντουαρντ Μάροου την ημέρα της ίδρυσης της Ένωσης Ηλεκτρονικού  Ραδιοτηλεοπτικού  Τύπου της Αμερικής, στις 15 Οκτωβρίου του 1958.
 
 http://radiofonix.blogspot.gr

Το 1958, μάλιστα το 1958, υπήρξε άνθρωπος ο οποίος περιέγραψε με μεγάλη ακρίβεια τι συνέβαινε και τι έμελε να συμβεί με αυτό το χαζοκούτι.
 
Σίγουρα, αυτή η άποψη τότε ήταν μία ισχνή μειοψηφία. Ποιος μας είπε όμως ότι η αλήθεια ακούστηκε ιστορικά από τις πλειοψηφίες?
 
Να έχουμε το νου μας λοιπόν, κάπου εκεί, στις μειοψηφίες θα συναντιόμαστε με την αλήθεια του παρόντος και του μέλλοντός μας. 

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Ο καθηγητής Κ. Λαπαβίτσας για τις αποφάσεις του Eurogroup

Ο καθηγητής Οικονομικών μελετών στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου μιλώντας στον realfm 97,8 και τον Νίκο Χατζηνικολάου αναφέρθηκε στις αποφάσεις που έλαβε το Eurogroup.


Για να ακούμε και κανέναν σοβαρό επιστήμονα, γιατί συνηθίσαμε επικίνδυνα τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό και την κουστωδία των αμήχανων που κάνουν πως...κάτι κυβερνούν!!!




ΑΚΟΥΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΙ ΔΗΛΩΣΕ ΣΤΟΝ realfm 97,8 Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΛΟΝΔΙΝΟΥ κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ

Προσοχή στην υπερβολική δόση σωτηρίας...

 
Δεν έχω κανένα πρόβλημα να με σώσει και ο Σαμαράς. Εδώ με έσωσαν καμιά δεκαριά φορές ο Γιωργάκης και κάνα δυο τρεις – δεν έχω όμως παράπονο - ο Παπαδήμος, που το έκανε και σαν αγγαρεία. Με τον Γιωργάκη λίγο κινδύνευσα από τις πολλές σωτηρίες, αλλά ευτυχώς πάνω που πήγα να καλομάθω, τον πήρε το Χάρβαρντ και κάπως ηρέμησα, γιατί ο μπαγάσας το παράκανε μερικές φορές με τις εθνικές του επιτυχίες.

Με τον Σαμαρά είναι αλλιώς όμως. Η σωτηρία έχει άλλη γλύκα. Ο άνθρωπος είναι πιο συναισθηματικός, πιο λυρικός, πιο έντονος. Ο Γιωργάκης ήταν κάπως απόμακρος, αριστοκρατικός, δεν σου έδινε πολλά. Σε έσωσα κύριε, αυτό είναι το καθήκον μου σαν μεγάλος σοσιαλιστής, δεν θα γίνουμε και κολλητοί, ήταν πάνω κάτω το στιλ του. Ο Παπαδήμος, το προσπαθούσε αλλά ο τόνος της φωνής του πήγαινε σαν ευθεία γραμμή σε παλμογράφο πεθαμένου, δεν το είχε ο άνθρωπος. Δεν σε ενέπνεε. Σε έσωζε και το παρουσίαζε ως ρύθμιση δανείου. Γι’ αυτό και τον ξαπέστειλαν γρήγορα, παρότι κι αυτός είχε μεγάλες εθνικές επιτυχίες – όχι λαϊκές σαν του Κιάμου, αλλά επιτυχίες.

Με τον Σαμαρά η σωτηρία είναι στις δόξες της, που λέει και μια διαφήμιση. Την παίρνει ο άνθρωπος τη σωτηρία και τη στύβει. Τη φέρνει από δω, την πάει από κει, σου πετάει μερικά όπως αυτό το «έκλεισε οριστικά η γκρίζα περίοδος» ή το άλλο «ξημερώνει μια άλλη μέρα για όλους τους Έλληνες» και σε φτιάχνει. Περισσότερο όμως είναι το ύφος. Ο άνθρωπος δείχνει να το πιστεύει βαθιά, να το βιώνει, που λένε. Δεν είναι σαν το ξυλάγγουρο τον Γιωργάκη. Αλλάζει τη χροιά της φωνής του, χαμογελάει, υπομειδιά, κουνάει το κεφάλι του, γουρλώνει τα μάτια για να δώσει έμφαση, γενικά η σκηνική του παρουσία είναι απόλαυση. Σε κάνει να νιώθεις οικεία με τη σωτηρία. Μιλάμε δηλαδή για τη δική ΣΟΥ σωτηρία, όχι αστεία, όπως στο περιγράφει.

Ένα πρόβλημα έχω μόνο με τον Σαμαρά. Δεν ξέρω αν μπορώ να αντέξω πολλές σωτηρίες ακόμα μαζί του. Γιατί αυτή η συναισθηματική φόρτιση, η ταύτιση που νιώθεις με το σωτήριο έργο του και τις κορυφώσεις του σε εξουθενώνει. Άνθρωποι με αντοχές είμαστε, δεν είμαστε ο Όλι Ρεν. Θα ζήσουμε όμως και με αυτό. Αφού ο κλήρος έπεσε στον Σαμαρά να μας σώσει, ας χαλαρώσουμε και να το απολαύσουμε. Προβλέπω ότι μέχρι την άνοιξη θα έχουμε σωθεί τρεις τέσσερις φορές ακόμη. Αν είναι απαραίτητο ρωτάτε; Τι πάει να πει αυτό; Μα εκεί βρίσκεται το μυστικό της εθνικής επιτυχίας, είτε αυτή έρχεται με Γιωργάκη και Παπαδήμο, είτε με Σαμαρά:

Ότι κάθε σωτηρία μας οδηγεί ακριβώς στην ανάγκη να υπάρξει και μία νέα σωτηρία. Εάν για παράδειγμα δείτε λεφτά στην αγορά από αυτή τη περίφημη δόση των 34 των 44 και 54 δις – έχω χάσει και το μέτρημα – γράφτε μου. Εάν δείτε ανάπτυξη με τόση φορολογία και περικοπές βάλτε μια φωνή να βγω και γω στο παράθυρο, μη χάσω το θέαμα. Εάν δείτε να μειώνεται η ανεργία σφυρίξτε να καταλάβω ότι συμβαίνει κάτι σοβαρό. Κι αν διαπιστώσετε ότι ξαφνικά γίναμε άσπρο από μαύρο πρόβατο και περίγελος της οικουμένης, να καταλάβετε ότι αποκαταστάθηκαν οι δημοκρατικές λειτουργίες και δεν κυβερνάται η χώρα με υπουργικές πράξεις αμφιβόλου περιεχομένου κοιτάξτε με γλυκά στα μάτια. 

Θα σας συμπονέσω, μην ανησυχείτε, δεν είμαι δα κι ο Σόιμπλε…

[Του Γιάννη Μακρυγιάννη από protothema.gr]

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Η τοπογραφία του τρόμου






Το ότι εβδομηντατόσα χρόνια μετά, πρέπει να εξηγήσεις εξ αρχής τι σημαίνει φασισμός, δεν το λες και μεγάλη πρόοδο. Ένα μίγμα αμορφωσιάς, απόγνωσης και καφρίλας έχει καθηλώσει ένα αδικαιολόγητα ευμεγέθες κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας στην ευκολία των παράλογων επιχειρημάτων. Των βολικών γενικεύσεων. Των ασυνείδητων επιλογών.

 Λέω λοιπόν να σε πάω μία βόλτα. Έρχεσαι;




Στο κέντρο του Βερολίνου, υπάρχει μία μεγάλη έκταση που μετά το τέλος του πολέμου, παρέμεινε γιαπί. Βλέπεις, σε ετούτο το σημείο υψώνονταν κάποτες τα κτήρια της Γκεστάπο και των Ες Ες. Ακριβώς εδώ βρισκόταν το διοικητικό κέντρο του Χίτλερ και των συνεργατών του. Οι βομβαρδισμοί των συμμάχων ισοπέδωσαν το μέρος, που εν συνεχεία υπάχθηκε στο Δυτικό Βερολίνο και σχεδόν γιαπί παραμένει μέχρι τις μέρες μας.



Σα να μην του έφθαναν οι ήδη βεβαρυμένες ιστορικές του φορτίσεις, μερικά χρόνια αργότερα, πέρασε από δίπλα του και το τείχος, που έχτισαν οι Σοβιετικοί για να περιφράξουν τον παραλογισμό τους. Πίσω από το τείχος, παραμένουν θλιμμένα κάποια από τα κτήρια του ανατολικού ολοκληρωτισμού, σε μία πόλη με πολλαπλές ταυτότητες και σύνθετα ιστορικά συμπλέγματα.



Περπατώντας εντός της έκτασης και κατά μήκος του τείχους (που σε αυτό του το τμήμα, έχει παραμείνει σχεδόν ανέπαφο, ως ιστορικό τεκμήριο μνήμης και αναστοχασμού), συναντάς κάτω από ειδικές μεταλλικές κατασκευές, τα υπόγεια των κυβερνητικών κτηρίων των Ναζί.



Καλωσήρθατε στην "τοπογραφία του τρόμου". Πιαστείτε όλοι από το χέρι και ας κάμουμε μία σύντομη αναδρομή στην αδυσώπητη και αναπόδραστη αλήθεια της φασιστικής βίας.



Στο μέσον της έκτασης, οι Γερμανοί έχουν φτιάξει πολύ προσφάτως ένα λιτό μουσείο από μέταλλο και γυαλί, για να στεγάσουν το δύσκολο και ενοχικό θέμα του Ναζισμού. Μέσα από μία σειρά φωτογραφικών ντοκουμέντων και σύντομων κειμένων, επιστρέφουν σε μία από τις πλέον καταίσχυντες στιγμές της πανανθρώπινης ιστορίας: την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία και την πραγμάτωση της φασιστικής ιδεολογίας.

Την ιστορία την ξεύρεις καλά. Όλα ξεκίνησαν μέσα στο χάος και την οικονομική δυσπραγία που επέβαλαν οι δυτικοί στην ηττημένη Γερμανία μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Η υψηλή ανεργία, η ανέχεια και η απόγνωση των λαϊκών τάξεων αποτέλεσε το πρόσφορο έδαφος για την ανάδειξη του Χίτλερ και την ευρεία υποστήριξη των επιχειρημάτων του: μειονότητες όπως οι Εβραίοι μάς κατατρώνε τον πλούτο, η ανωτερότητα της φυλής μας αποδεικνύεται από τη λαμπρή ιστορία μας, όλοι οι υπόλοιποι λαοί είναι φυλετικά κατώτεροι και άρα θα πρέπει να παταχθούν, οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι και αναποτελεσματικοί, η βία κατά πάντων είναι δικαιολογημένη όταν ενδύεται το μανδύα του εθνικού συμφέροντος, χρησιμοποιούμε τη δημοκρατία για να επιβάλουμε τον ολοκληρωτισμό.



Και κάπως έτσι ξεκίνησαν τα πρώτα ξεσπάσματα βίας. Κατά των "προφανών" εχθρών του λαού: των ξένων. Στην πάνω φωτογραφία, δεν σου κάμει τόσο εντύπωση το πλήθος των όσων συγκεντρώθηκαν για να χαζέψουν το σπάσιμο και την καταστροφή ενός εβραϊκού μαγαζιού. Σου κάμουν μεγαλύτερη εντύπωση, οι χαρούμενες, γελαστές φάτσες των ανθρώπων που γύρισαν να κοιτάξουν το φωτογραφικό φακό, ενόσω εκτυλισσόταν δίπλα τους μία πράξη απροκάλυπτης βίας.



Το ίδιο και στις επόμενες φωτογραφίες. Οι Ναζιστές έχουν καταλάβει την εξουσία και προχωρούν σε εκδιώξεις ή συλλήψεις Εβραίων και κατασχέσεις περιουσιών. Πίσω από το σκοινί, το φιλοθεάμων πλήθος παρακολουθεί και δεν λείπουν τα χαμόγελα.

Ντυμένες με τα καλά τους παλτουδάκια και τα καπέλα τους, οι Εβραίες εγκαταλείπουν τα σπίτια και τις περιουσίες τους, χωρίς να καλογνωρίζουν τι σχέδια έχει στο νοσηρό μυαλό του το νέο καθεστώς, για την περίπτωσή τους. Αστές της εποχής, αξιοπρεπείς στην εμφάνιση και σίγουρα θορυβημένες, έχουν βρεθεί ξαφνικά στο επίκεντρο μίας λαϊκής αρένας που στήθηκε για να τις δει να εξευτελίζονται.



Ηλικιωμένες κυρίες εν σειρά οδηγούνται στο άγνωστο. Εξιλαστήρια θύματα ενός λαού που διψάει για αίμα και αντεκδίκηση.



Οι Ναζί προχωρούν σε παραδειγματικές κατασχέσεις και συστηματικούς εκφοβισμούς. Πρόσεξε και πάλι το πλήθος που παρακολουθεί.



Με τα χαρτιά τους στο χέρι, σε μεγάλες ουρές, περιμένουν να ιδούν τι θα απογίνουν. Βλέπεις στα πρόσωπά τους την κούραση, κάποιο φόβο, ίσως και περιέργεια. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί που θα οδηγήσει το τρενάκι του φασισμού. Ξεκινάει έτσι απλά: από μερικές προσαγωγές, μερικές μικρές νίκες που ικανοποιούν και ανακουφίζουν το λαϊκό αίσθημα. Εν συνεχεία, κλιμακώνει τις δράσεις του, ξεδιπλώνει τα πλοκάμια του και στραγγαλίζει τις ελευθερίες. Στο τέλος, κατατρώγει τα σωθικά όλων όσων έρχονται σε επαφή μαζί του και διασπείρει το μίσος και τον τρόμο. Καταλήγει πάντοτε στην καταστροφή. Έτσι ακριβώς. Και τόσο προβλέψιμα.



Δες προσεκτικά τους ανθρώπους που κάθονται και περιμένουν με την καρτέλα περασμένη στο στήθος τους. Κοίταξέ τους πολύ προσεκτικά. Και ύστερα δες αυτό το παιδί.



Είναι μέρος μίας μεγαλύτερης φωτογραφίας που έχει ως θέμα την εκκένωση μίας συνοικίας Εβραίων. Αλλά έκαμα ζουμ. Και στάθηκα στο βλέμμα του και στην ανάταση των χεριών του. Από πίσω το όπλο του γερμανού στρατιώτη και μπροστά το παιδί. Αυτός είναι ο φασισμός και δεν έχει κανείς ούτε ένα ελαφρυντικό.



Έπειτα εστίασα σε αυτό το ειρωνικό χαμόγελο. Του στρατιώτη που παρακολουθεί με προφανή ικανοποίηση, τον εξευτελισμό ενός ανθρώπου.



Το επόμενο στάδιο είναι η διαπόμπευση. Των όσων δεν εκπληρώνουν τα κριτήρια. Όσων δεν ταιριάζουν στο προκρούστειο κρεβάτι του φαντασιακού ιδεότυπου.



Και η περιφορά τους μπροστά από τα αδηφάγο και αποκτηνωμένο πλήθος. Που συγκαλύπτει την ατομική του ευθύνη μέσα στο συλλογικό ασυνείδητο.

Σφίχτηκε η καρδιά μου, ένιωσα αηδία. Διέκοψα για λίγο την ανάγνωση των φωτογραφιών και κατέφυγα στο εσωτερικό αίθριο του μουσείου για να πάρω μία ανάσα.

Κοίταξα κάτω τα βότσαλα. Ψιλόβρεχε έξω, έχουν αρχίσει και τα κρύα. Υγρές και γκρίζες οι πέτρες δεν αφήνουν να φυτρώσει τίποτα σε ετούτο εδώ το μέρος. 


Επέστρεψα στην έκθεση. Χάζεψα μερικές φωτογραφίες με στελέχη της Γκεστάπο να ποζάρουν γελαστά στη γερμανική ύπαιθρο. Διάβασα με προσοχή τις λεζάντες, τα ονόματα, τα κατορθώματα του καθενός. Άλλος κατέκαψε ανθρώπους, άλλος οδήγησε εκατοντάδες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, άλλος συμμετείχε σε δολοφονικές επιθέσεις κατά αμάχων.


Αναρωτήθηκα πώς έφθασαν σε αυτές τις θέσεις όλοι αυτοί. Κάποιος τους ψήφισε  κάποιος τους ανέδειξε, κάποιος παρέλειψε να τους εγκαλέσει όταν άρχιζαν να εκφράζουν δημοσίως τον παραληρηματικό λόγο τους.



Ύστερα μελέτησα την ενότητα για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όχι, δεν υπάρχει κάτι που δεν ήξευρα ή που δεν φανταζόμουν. Έχω άλλωστε επισκεφθεί το Νταχάου (το σχετικό ποστ, εδώ) και ποτέ δεν θα το ξεχάσω όσο ζω. Εντούτοις, κάθε φορά, τη νιώθω τη γροθιά στο στομάχι.



Ο πατέρας μου που τον έχει ζήσει τον πόλεμο, μου έχει πει ότι κατά τη διάρκεια της κατοχής δεν είχαν ιδέα περί στρατοπέδων συγκέντρωσης. Δεν ήξεραν ούτε που οδηγούνταν όλοι όσοι συλλαμβάνονταν, ούτε βεβαίως γνώριζαν περί των φρικαλέων πειραμάτων, των βασανιστηρίων και των φούρνων. Όταν τελείωσε ο πόλεμος και γύρισαν γιομάτοι αγωνία οι όσοι επέζησαν από το Άουσβιτς και το Νταχάου, τότε μόνο αντιλήφθηκε ο κόσμος το μέγεθος του εγκλήματος. Τη συμφορά που προκάλεσε το μίσος.



Αυτός ο χάρτης δείχνει από που μεταφέρονταν συλληφθέντες προς το Άουσβιτς. Ναι, και από την Ελλάδα. Από τη Θεσσαλονίκη, τη Ρόδο, την Αθήνα, την Κέρκυρα και τα Γιάννενα.

Στην Ελλάδα, αφιερώνεται και μία πολύ ενδιαφέρουσα ενότητα. Που περιλαμβάνει φωτογραφίες από τις θηριωδίες στα ελληνικά χωριά, από την πείνα κατά τη διάρκεια της κατοχής και από τον ηρωικό -ναι, ηρωικό- τρόπο που απέκρουσε η χώρα μας το φασισμό.

Ένας ολόκληρος τοίχος καλύπτεται με καρτέλες των εργαζόμενων στα Ες Ες και τη Γκεστάπο. Πολύχρωμες χαρτονένιες καρτέλες. Θα μπορούσε να είναι και ένα εικαστικό αποτέλεσμα, μία σύνθεση ενός μοντέρνου καλλιτέχνη. Αλλά είναι απλώς τα φαντάσματα που στοιχειώνουν ετούτο εδώ το μέρος.

Δυο-τρία πράγματα θέλω να σου δείξω ακόμη και θα σε αφήσω. Το πρώτο είναι αυτές οι φυσιογνωμίες. Είναι γυναίκες δεσμοφύλακες και νοσοκόμες που υπηρέτησαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Παρατήρησε τη σκληρότητα και την απανθρωπιά στα βλέμματά τους. Από ένα σημείο και μετά, εάν αφήσεις να σε καταλάβει το μίσος, η όποια ηθική σου υπόσταση ακυρώνεται. Ένα κτήνος γίνεσαι.

Επίσης να σου δείξω αυτή τη φωτογραφία από τις δίκες που ακολούθησαν μετά το τέλος του πολέμου. Οι θαρραλέοι παλικαράδες κρύβουν τώρα τα πρόσωπά τους από το φωτογραφικό φακό. Αλλά δεν πειράζει. Έτσι κι αλλιώς καταλαβαίνεις για τι ανθρωπάρια πρόκειται.

Και κάτι ακόμα που θα βρεις πολύ ενδιαφέρον. Σε αυτό το πλήθος όλοι χαιρετούν ναζιστικά.


Όλοι εκτός από έναν.

Και ίσως αυτός ο ένας, να σώζει κάπως τα προσχήματα για τους Γερμανούς που δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν συνειδησιακά αυτή τη δυσβάσταχτη ιστορική ενοχή. Άλλοι είναι σε φάση άρνησης, άλλοι σε φάση αδιαφορίας, άλλοι ειλικρινώς ντρέπονται για τους μπαμπάδες ή τους παππούδες τους που συμμετείχαν σε αυτό το έγκλημα.


Για το τέλος, σου άφησα ετούτη τη φωτογραφία. Ένα ζευγάρι σε μία τρυφερή, ανθρώπινη στιγμή. Από πάνω του, τα σημαιάκια με τον αγκυλωτό σταυρό. Θα σου την αφήσω ασχολίαστη.

Ο βαρύς φθινοπωρινός ουρανός σκέπασε με θλίψη την πόλη. Βγήκα από το μουσείο συντετριμμένος. Αλλά εξαιρετικά σίγουρος. Ότι η ιστορική μνήμη είναι βαρύ καθήκον των λαών. Και ότι η υπευθυνότητα, η λογική και η ευθυκρισία δεν είναι καθόλου δεδομένες. Δυστυχώς, καθόλου δεδομένες.

Εάν είναι να υψώσεις στο μπαλκόνι σου τη σημαία μεθαύριο, ας ξεύρεις τουλάχιστον γιατί το κάμεις. Και ας το κάμεις για τους σωστούς λόγους.

http://pigkouinos.blogspot.gr